اصل پاک

لغت نامه دهخدا

اصل پاک. [ اَ ] ( ص مرکب ) اصیل. بااصل. نجیب. باگهر :
با مردم اصل پاک و عاقل آمیز
وز نااهلان هزار فرسنگ گریز.

خیام.

و رجوع به اصل شود.

مردم اصیل با اصل نجیب

اصیل، نجیب.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید