[ویکی فقه] اصل عدم یا همان استصحاب عدم حکم به بقای عدم پیشین است.
اصل عدم یا اصالة العدم از اصطلاحات اصولی است و کاربرد آن جایی است که وجود چیزی یا اتصاف آن به صفتی، مشکوک باشد که با اصل عدم وجود یا اصل عدم اتصاف آن چیز بدان صفت، حکم به بقای عدم پیشین می شود، مگر آن که وجود آن چیز یا اتصاف آن به آن صفت، به دلیل معتبر ثابت شود. از این اصل در اصول فقه، مباحث الفاظ و نیز مبحث حجّت سخن رفته است.
انواع اصل عدم
اصل عدم دارای انواعی است که بعض آن ها از اصول عملی ( اصل عملی) و بعض دیگر، از اصول لفظی ( اصل لفظی) به شمار می روند.
← اصل عدم عملی
۱. ↑ مصباح الاصول ج۲ ص۳۱۰
...
اصل عدم یا اصالة العدم از اصطلاحات اصولی است و کاربرد آن جایی است که وجود چیزی یا اتصاف آن به صفتی، مشکوک باشد که با اصل عدم وجود یا اصل عدم اتصاف آن چیز بدان صفت، حکم به بقای عدم پیشین می شود، مگر آن که وجود آن چیز یا اتصاف آن به آن صفت، به دلیل معتبر ثابت شود. از این اصل در اصول فقه، مباحث الفاظ و نیز مبحث حجّت سخن رفته است.
انواع اصل عدم
اصل عدم دارای انواعی است که بعض آن ها از اصول عملی ( اصل عملی) و بعض دیگر، از اصول لفظی ( اصل لفظی) به شمار می روند.
← اصل عدم عملی
۱. ↑ مصباح الاصول ج۲ ص۳۱۰
...
wikifeqh: اصل_عدم