اصل دوم قانون اساسی ایالات متحده آمریکا. اصل دوم قانون اساسی ایالات متحده آمریکا قوه مجریه دولت فدرال ایالات متحده آمریکا، که اجرا کنندهٔ قوانین فدرال است را تعیین می کند. این قوه در برگیرنده رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا، معاون رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا، کابینه ایالات متحده آمریکا، وزارت خانه های اجرایی فدرال ایالات متحده آمریکا، سازمان های مستقل، و دیگر هیئت ها، کمیته ها و کمیسیون هاست.
قوه مجریه در اختیار رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا قرار دارد. دوره ریاست جمهوری چهار سال است و با معاون رئیس جمهور که دوره وی نیز چهار سال می باشد به ترتیب ذیل انتخاب خواهند شد:
بخش ۱ با یک عبارت اعط اگر شروع می شود که قدرت اجرایی فدرال را به رئیس جمهور واگذار می کند. عبارات مشابهی را می توان در اصول اول و دوم یافت. این سه اصل بین سه قوه حکومت فدرال تفکیک قوا به وجود می آورند.
هر ایالت به شیوه ای که مجلس قانونگذاری آن معین می کند، تعدادی انتخاب کننده تعیین خواهد نمود که تعدادشان برابر با تعداد کل سناتورها و نمایندگانی می باشد که یک ایالت مجاز به داشتن آنها در کنگره است؛ ولی هیچ سناتور، نماینده یا فردی که در ایالت متحده دارای سمتی غیرانتفاعی یا انتفاعی باشد نمی تواند به عنوان انتخاب کننده تعیین گردد.
بر اساس قانون اساسی آمریکا رئیس جمهور و معاون او به وسیله گزینندگان، بر اساس تفویض اختیار قانون اساسی به قانونگذاران ایالات برگزیده می شوند. [ ۱]
انتخاب کنندگان باید در ایالتهای خود تشکیل جلسه دهند و از طریق رای مخفی دو نفر را که حداقل یک نفرشان مقیم ایالت آنان نباشد انتخاب کنند، و آنگاه فهرستی از افرادی را که رای به آنان داده شده است و همچنین تعداد آرای هر یک از آنان را تهیه و پس از امضا و تأیید به صورت مهر شده به مرکز حکومت ایالات متحده و به نام شخص رئیس سنا ارسال نمایند؛ رئیس سنا در حضور نمایندگان سنا و مجلس نمایندگان کلیه تاییدیه ها را می گشاید و سپس آراء شمارش می شوند. شخصی که بیشترین تعداد آراء را از کل انتخاب کنندگان تعیین شده کسب نماید، رئیس جمهور می شود و اگر بیش از یک نفر اکثریت مزبور را به تساوی داشته باشند و تعداد آراء مساوی باشد، مجلس نمایندگان بی درنگ از طریق رای مخفی یکی از آنان را به سمت ریاست جمهوری انتخاب می نماید و اگر هیچ فردی حائز اکثریت آراء نباشد، در این صورت مجلس نمایندگان مزبور به همان روش از میان پنج نفر اول فهرست، رئیس جمهور را انتخاب می نماید. اما در انتخاب وی، ایالتها رای خواهند داد و هر ایالت دارای یک رای می باشد، حد نصاب لازم برای این منظور عبارت است از مجموع عضو یا اعضای دو سوم ایالتها و اکثریتی از کل ایالتها برای انتخاب ضروری می باشد. در هر حالت پس از انتخاب رئیس جمهور، شخصی که بیشترین تعداد آرای انتخاب کنندگان را کسب نموده باشد معاون رئیس جمهور می شود؛ ولی اگر دو یا چند نفر باقی بمانند که دارای آرای مساوی باشند؛ سنا از میان آنان معاون رئیس جمهور را با رای مخفی می کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفقوه مجریه در اختیار رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا قرار دارد. دوره ریاست جمهوری چهار سال است و با معاون رئیس جمهور که دوره وی نیز چهار سال می باشد به ترتیب ذیل انتخاب خواهند شد:
بخش ۱ با یک عبارت اعط اگر شروع می شود که قدرت اجرایی فدرال را به رئیس جمهور واگذار می کند. عبارات مشابهی را می توان در اصول اول و دوم یافت. این سه اصل بین سه قوه حکومت فدرال تفکیک قوا به وجود می آورند.
هر ایالت به شیوه ای که مجلس قانونگذاری آن معین می کند، تعدادی انتخاب کننده تعیین خواهد نمود که تعدادشان برابر با تعداد کل سناتورها و نمایندگانی می باشد که یک ایالت مجاز به داشتن آنها در کنگره است؛ ولی هیچ سناتور، نماینده یا فردی که در ایالت متحده دارای سمتی غیرانتفاعی یا انتفاعی باشد نمی تواند به عنوان انتخاب کننده تعیین گردد.
بر اساس قانون اساسی آمریکا رئیس جمهور و معاون او به وسیله گزینندگان، بر اساس تفویض اختیار قانون اساسی به قانونگذاران ایالات برگزیده می شوند. [ ۱]
انتخاب کنندگان باید در ایالتهای خود تشکیل جلسه دهند و از طریق رای مخفی دو نفر را که حداقل یک نفرشان مقیم ایالت آنان نباشد انتخاب کنند، و آنگاه فهرستی از افرادی را که رای به آنان داده شده است و همچنین تعداد آرای هر یک از آنان را تهیه و پس از امضا و تأیید به صورت مهر شده به مرکز حکومت ایالات متحده و به نام شخص رئیس سنا ارسال نمایند؛ رئیس سنا در حضور نمایندگان سنا و مجلس نمایندگان کلیه تاییدیه ها را می گشاید و سپس آراء شمارش می شوند. شخصی که بیشترین تعداد آراء را از کل انتخاب کنندگان تعیین شده کسب نماید، رئیس جمهور می شود و اگر بیش از یک نفر اکثریت مزبور را به تساوی داشته باشند و تعداد آراء مساوی باشد، مجلس نمایندگان بی درنگ از طریق رای مخفی یکی از آنان را به سمت ریاست جمهوری انتخاب می نماید و اگر هیچ فردی حائز اکثریت آراء نباشد، در این صورت مجلس نمایندگان مزبور به همان روش از میان پنج نفر اول فهرست، رئیس جمهور را انتخاب می نماید. اما در انتخاب وی، ایالتها رای خواهند داد و هر ایالت دارای یک رای می باشد، حد نصاب لازم برای این منظور عبارت است از مجموع عضو یا اعضای دو سوم ایالتها و اکثریتی از کل ایالتها برای انتخاب ضروری می باشد. در هر حالت پس از انتخاب رئیس جمهور، شخصی که بیشترین تعداد آرای انتخاب کنندگان را کسب نموده باشد معاون رئیس جمهور می شود؛ ولی اگر دو یا چند نفر باقی بمانند که دارای آرای مساوی باشند؛ سنا از میان آنان معاون رئیس جمهور را با رای مخفی می کند.
