اصل ترتب

اصل ترتب:
تَرَتُّب، نظریه ای در اصول فقه شیعه، به معنای فعلیت یافتن واجب مهم در صورت انجام ندادن واجب اهمّ، در فرض تزاحم میان اهمّ و مهم می باشد. ترتب به مشروط بودن � امر به مهم� به ترک �امر به اهم� در اجتماع دو امر فعلیِ اطلاق می شود.