اصفهبدی. [ اِ ف َ ب َ / ب ُ ] ( ص نسبی ) منسوب به اصفهبد. || ( حامص مرکب ) درجه و مقامی که ویژه اصفهبد یا اسپهبد و سپهبد بود. رجوع به اصفهبد و اسپهبد شود : اصفهبدی ناحیت شهریار بر خال خویش تقریر کرد. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 229 ). و رجوع به اسپهبدی شود.
