اصفر تغلبی

لغت نامه دهخدا

اصفر تغلبی. [ اَ ف َ رِ ت َ ل َ / ل ِ ] ( اِخ ) منتفقی. نام مرد دلاوریست که بروزگار خاندان بویه بسال 378 هَ. ق. در نتیجه دعوت خلفای عباسی در بحرین با قرامطه به نبرد و ستیز برخاست و پس از سرکوبی آنان به جزیره و دیاربکر نیز تاختن آورد و آن نواحی را هم تسخیر کرد و به ممالک روم نیز هجوم برد و بر آن استیلا یافت. پس از وی نسل او بلقب بنی اصفر شهرت یافتند و دیرزمانی بر بحرین فرمانروایی داشتند. ابن اثیر اصفر تغلبی را بجز اصفر منتفقی میداند و آنان را دو شخصیت می شمرد لیکن ظاهراً این دو نام یک تن بوده اند. ( از قاموس الاعلام ترکی ). و رجوع به بنی اصفر شود.

فرهنگ فارسی

با منتفقی نام مرد دلاوریست که بروزگار خاندان بویه بسال ۳۷۸ هجری در نتیجه دعوت خلفای عباسی در بحرین با قرامطه بنبرد و ستیز برخاست و پس از سرکوبی آنان بجزیره و دیار بکر نیز تاختن آورد و آن نواحی را هم تسخیر کرد و بممالک روم نیز هجوم برد و بر آن استیلا یافت . پس از وی نسل او بلقب بنی اصفر شهرت یافتند و دیر زمانی بر بحرین فرمانروایی داشتند .

پیشنهاد کاربران

بپرس