اصف جاه
لغت نامه دهخدا
فرهنگ عمید
پیشنهاد کاربران
قمرالدین خان صدیقی یا میرقمرالدین علی خان ملقب به نواب نظام الملک، آصِفْ جاه و چین قلیچ خان معروف به آصف جاه اول و نظام الملک ( ۱۱۶۱–۱۰۸۲ ه. ق/۲۰ اوت ۱۶۷۱–۱ ژون ۱۷۴۸ م ) از امرای دربار اورنگ زیب گورکانی و بنیانگذار سلسله نظام حیدرآباد در دکن هند بود. او در سال ۱۷۲۴ میلادی/۱۱۰۳ شمسی با استفاده از ضعف حکومت مرکزی، منطقه تحت سلطه خود و از جمله حیدرآباد را مستقل اعلام کرد و سلسله نظام حیدرآباد را پایه گذاری کرد که تا کمی پس از استقلال هند در سال ۱۹۴۸ میلادی/۱۳۲۷ شمسی پابرجا ماند. او سیاستمدار و جنگجویی دلیر بود و شعر فارسی را خوش می سرود.
... [مشاهده متن کامل]
اجداد آصف جاه از بزرگان عرفای سمرقند بودند و خود را از نوادگانِ شهاب الدین سهروردی ( د ۶۳۲ق/۱۲۳۵م ) می دانستند. پدر بزرگ مادریش نواب سعداللهخان، وزیر اعظم شاهجهان بود و پدربزرگ پدری او «عابدخان» ( د ۱۰۹۷ق/۱۶۸۶م ) از سمرقند به بخارا رفت و در آنجا به مقام قضاوت و «شیخالاسلامی» رسید. عابدخان در زمان شاهجهان به دهلی مهاجرت کرد و از ملازمان و مشاوران پسر او اورنگ زیب شد. در دوران حکومت اورنگ زیب مدتی در اَجْمیر، چندی در مُلتان و زمانی درظفرآبادِ بیدَر در دکن به عنوان حاکم منصوب شد. عابدخان سرانجام به سال ۱۰۹۷ق/۱۶۸۵م در جنگی که میان اورنگ زیب و فرمانروای بیجاپور روی داد، در محاصره قلعه گُلْکُنْده، در اثر اصابت گلوله توپ کشته شد.
میر شهاب الدین پدر آصفجاه نیز در دستگاه اورنگ زیب مقامات و مناصب عالی داشت و به سبب کاردانی و لیاقتی که در فتح بیجاپور در ۱۰۹۷. ق/۱۶۸۶. م از خود نشان داده بود، لقب «غازی الدین خان بهادر فیروز جنگ» گرفت و در زمان حکومت بهادرشاه اول، فرزند اورنگ زیب، حاکم گجرات بود که در همان جا نیز در سال ۱۲۲۲. ق/۱۷۱۰. م درگذشت.
قمرالدین در ۱۰۸۲ق/۱۶۷۱م در آگرا متولد شد. نام او را اورنگ زیب برگزید و از خردسالی مورد توجه خاص امپراتور گورکانی بود. او از ۶ سالگی همراه پدر به دربار می رفت و منصب گرفت. قمرالدین به صورت خصوصی تعلیم دید و به سرعت مهارت و ورزیدگی خود در جنگ را به نمایش گذاشت و از ده سالگی همراه پدر به میدان جنگ می رفت. او از اورنگ زیب عالمگیر، منصب چهارهزاری و سپس پنج هزاری را دریافت کرد. در نوزده سالگی لقب «چین فاتح خان» را همراه با یک فیل هدیه گرفت و در بیست سالگی پس از آنکه در نبرد محاصره «قلعه وکینهرا» که اسبش سه پای خود را از دست داد زنده ماند از سوی اورنگ زیب لقب «چین قلیچخان» به معنی پسر شمشیرزن به او اعطا شد. قمرالدین در ۲۶ سالگی برای اولین بار فرمانده و نایب السلطنه بیجاپور و سپس مالوا در دکن شد.
... [مشاهده متن کامل]
اجداد آصف جاه از بزرگان عرفای سمرقند بودند و خود را از نوادگانِ شهاب الدین سهروردی ( د ۶۳۲ق/۱۲۳۵م ) می دانستند. پدر بزرگ مادریش نواب سعداللهخان، وزیر اعظم شاهجهان بود و پدربزرگ پدری او «عابدخان» ( د ۱۰۹۷ق/۱۶۸۶م ) از سمرقند به بخارا رفت و در آنجا به مقام قضاوت و «شیخالاسلامی» رسید. عابدخان در زمان شاهجهان به دهلی مهاجرت کرد و از ملازمان و مشاوران پسر او اورنگ زیب شد. در دوران حکومت اورنگ زیب مدتی در اَجْمیر، چندی در مُلتان و زمانی درظفرآبادِ بیدَر در دکن به عنوان حاکم منصوب شد. عابدخان سرانجام به سال ۱۰۹۷ق/۱۶۸۵م در جنگی که میان اورنگ زیب و فرمانروای بیجاپور روی داد، در محاصره قلعه گُلْکُنْده، در اثر اصابت گلوله توپ کشته شد.
میر شهاب الدین پدر آصفجاه نیز در دستگاه اورنگ زیب مقامات و مناصب عالی داشت و به سبب کاردانی و لیاقتی که در فتح بیجاپور در ۱۰۹۷. ق/۱۶۸۶. م از خود نشان داده بود، لقب «غازی الدین خان بهادر فیروز جنگ» گرفت و در زمان حکومت بهادرشاه اول، فرزند اورنگ زیب، حاکم گجرات بود که در همان جا نیز در سال ۱۲۲۲. ق/۱۷۱۰. م درگذشت.
قمرالدین در ۱۰۸۲ق/۱۶۷۱م در آگرا متولد شد. نام او را اورنگ زیب برگزید و از خردسالی مورد توجه خاص امپراتور گورکانی بود. او از ۶ سالگی همراه پدر به دربار می رفت و منصب گرفت. قمرالدین به صورت خصوصی تعلیم دید و به سرعت مهارت و ورزیدگی خود در جنگ را به نمایش گذاشت و از ده سالگی همراه پدر به میدان جنگ می رفت. او از اورنگ زیب عالمگیر، منصب چهارهزاری و سپس پنج هزاری را دریافت کرد. در نوزده سالگی لقب «چین فاتح خان» را همراه با یک فیل هدیه گرفت و در بیست سالگی پس از آنکه در نبرد محاصره «قلعه وکینهرا» که اسبش سه پای خود را از دست داد زنده ماند از سوی اورنگ زیب لقب «چین قلیچخان» به معنی پسر شمشیرزن به او اعطا شد. قمرالدین در ۲۶ سالگی برای اولین بار فرمانده و نایب السلطنه بیجاپور و سپس مالوا در دکن شد.
