اصطیاف

لغت نامه دهخدا

اصطیاف. [ اِ ] ( ع مص ) تابستان بجایی اقامت کردن. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ). اقامت نمودن تابستان بجایی. ( ناظم الاطباء ). بتابستان جایی مقام کردن. ( تاج المصادر بیهقی ). تابستان جایی مقام کردن. ( زوزنی ). ییلاق کردن. به ییلاق رفتن. تصیف.

پیشنهاد کاربران