اصطلاحات علوم قرانی

[ویکی فقه] اصطلاحات علوم قرآنی. در بحث علوم قرآنی اصطلاحاتی وجود دارد که در این مقاله با بعضی از این اصطلاحات آشنا می شویم.
قرائت، همان تلاوت و خواندن قرآن کریم است، یعنی هرگاه تلاوت قرآن به گونه ای باشد که از نص وحی الهی حکایت کند و برحسب اجتهاد یکی از قراء معروف ـ برپایه و اصول مضبوطی که در علم قرائت شرط شده است ـ استوار باشد، قرائت قرآن تحقق یافته است. امام صادق (علیه السّلام) ، می فرماید: «قرآن یکی بیش نیست و اختلاف بر سر قرائت آن، از جانب راویان (قاریان) صورت گرفته است». قرآن دارای نص واحدی است و اختلاف میان قراء بر سر بدست آوردن و رسیدن به آن نص واحد است و عوامل اختلاف چند چیز است:۱ـ اختلاف مصاحف اولیه، چه پیش از اقدام به یکسان کردن مصاحف در زمان عثمان و چه پس از آن.۲ـ نارسایی خط و نوشته های قرآن که از هرگونه علایم مشخصه و حتی از نقطه، عاری بوده است.۳ـ ابتدایی بودن خط، نزد عرب آن روز.
اصطلاح ترتیل
حضرت علی (علیه السّلام) درباره معنای ترتیل می فرماید: «انتخاب محل مناسب برای وقف کردن و تلفظ صحیح حروف».
اصطلاح تجوید
علم تجوید، زاییدة علم قرائت بوده و عبارت است از: قواعدی که از قرائات سبعه، استنباط و تدوین گردیده است. در علم تجوید از مخارج و صفات حروف و سایر دستورهای تلاوت قرآن مجید، بحث می شود. نخستین کسی که این علم را به رشتة تحریر درآورد ابومزاحم موسی بن عبیدالله است که در قرن چهارم می زیسته است.
اصطلاح قراء سبعه
...