پس از انقلاب ۵۷ و انتخابات ریاست جمهوری ایران در سال های مختلف، واژگان، ترکیب ها و جملات ویژه ای وارد ادبیات سیاسی و اجتماعی جامعه ایران شد. بگم بگم، ساندیس خور، جلبک، خس و خاشاک، تَکرار می کنم و… از جمله این اصطلاحات است. این اصطلاحات گاهی برگرفته از جملات سیاستمداران و گاهی ساخته هواداران یکی از گروه های سیاسی برای برچسب زدن به رقیب یا طرفداری از یک سیاستمدار دیگر بود.
... [مشاهده متن کامل]
• نوشیدن جام زهر: اصطلاحی است که سید روح الله خمینی ( رهبر ایران در آن زمان ) در پیام خود به ملت ایران در ۲۹ تیر ۱۳۶۷ دربارهٔ پذیرش قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت منتشر کرد و قبول کردن این قطعنامه را با این عبارت توصیف نمود. پذیرش قطعنامه ۵۹۸ از سوی ایران و پایان جنگ هشت ساله میان ایران و عراق، در شرایطی که تبلیغات رسمی حکومت برای ادامه جنگ با شعار «جنگ جنگ تا رفع فتنه از جهان» ادامه داشت کار آسانی برای خمینی و طرفدارانش نبود. این عبارت امروزه دربارهٔ وضعیت سیاسی فعلی ایران در جهان نیز به کار گرفته می شود.
• ساندیس خور: اصطلاحی است که اغلب از طرف مخالفان حکومت، به تظاهرکنندگانی اطلاق می شود که از سوی حکومت و برای حمایت از حکومت تظاهرات می کنند. این اصطلاح توسط مسئولان دولتی توهین آمیز تلقی می شود و از آن جهت استفاده می شود که در بسیاری از تظاهرات های دولتی، در میان تظاهرکنندگان خوراکی هایی مانند ساندیس، تی تاپ و دیگر اغذیهٔ سرد توزیع می گردد.
• فتنه: واژه فتنه به ویژه پس از انتخابات ریاست جمهوری ایران در سال ۱۳۸۸ به صورت گسترده ای توسط حاکمیت به کار می رود. در ادبیات حکومتی نظام جمهوری اسلامی به رهبران اصلاح طلب مخالف دولت به ویژه میرحسین موسوی، مهدی کروبی و بعضاً سید محمد خاتمی سران فتنه گفته می شود و از وقایع و ناآرامی های پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ به عنوان فتنه یا جریان فتنه یاد می شود. به طور کلی، فتنه اصطلاحی است که حکومت ایران به اعتراضات ضددولتی می گوید.
• سران فتنه: «سران فتنه» عبارتی است که پس از انتخابات ریاست جمهوری ایران در سال ۱۳۸۸، در ادبیات حکومتی نظام جمهوری اسلامی به رهبران اصلاح طلب مخالف دولت به ویژه میرحسین موسوی، مهدی کروبی و بعضاً سید محمد خاتمی گفته می شود. ریشه این اصطلاح به دو قرن اول صدر اسلام برمی گردد، جایی که به کشمکش ها و جنگ های داخلی در جامعه مسلمانان به وجود آمد فتنه نامیده می شد. مواردی مانند کشمکش های بین علی و معاویه که با رسیدن معاویه به مسند حکومت اسلامی پایان یافت، قیام حسین در کربلا، بر علیه یزید ( توسط منابع نزدیک به امویان ) ، خروج عبدالله بن زبیر علیه یزید در مکه، قیام شیعیان عراق و ایران علیه سلسله اموی که به سرنگونی امویان منجر شد. همچنین از شکل گیری و انشقاق مسلمانان و تشکیل شیعه و سنی نیز به عنوان فتنه یاد می شده است.
... [مشاهده متن کامل]
• نوشیدن جام زهر: اصطلاحی است که سید روح الله خمینی ( رهبر ایران در آن زمان ) در پیام خود به ملت ایران در ۲۹ تیر ۱۳۶۷ دربارهٔ پذیرش قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت منتشر کرد و قبول کردن این قطعنامه را با این عبارت توصیف نمود. پذیرش قطعنامه ۵۹۸ از سوی ایران و پایان جنگ هشت ساله میان ایران و عراق، در شرایطی که تبلیغات رسمی حکومت برای ادامه جنگ با شعار «جنگ جنگ تا رفع فتنه از جهان» ادامه داشت کار آسانی برای خمینی و طرفدارانش نبود. این عبارت امروزه دربارهٔ وضعیت سیاسی فعلی ایران در جهان نیز به کار گرفته می شود.
• ساندیس خور: اصطلاحی است که اغلب از طرف مخالفان حکومت، به تظاهرکنندگانی اطلاق می شود که از سوی حکومت و برای حمایت از حکومت تظاهرات می کنند. این اصطلاح توسط مسئولان دولتی توهین آمیز تلقی می شود و از آن جهت استفاده می شود که در بسیاری از تظاهرات های دولتی، در میان تظاهرکنندگان خوراکی هایی مانند ساندیس، تی تاپ و دیگر اغذیهٔ سرد توزیع می گردد.
• فتنه: واژه فتنه به ویژه پس از انتخابات ریاست جمهوری ایران در سال ۱۳۸۸ به صورت گسترده ای توسط حاکمیت به کار می رود. در ادبیات حکومتی نظام جمهوری اسلامی به رهبران اصلاح طلب مخالف دولت به ویژه میرحسین موسوی، مهدی کروبی و بعضاً سید محمد خاتمی سران فتنه گفته می شود و از وقایع و ناآرامی های پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ به عنوان فتنه یا جریان فتنه یاد می شود. به طور کلی، فتنه اصطلاحی است که حکومت ایران به اعتراضات ضددولتی می گوید.
• سران فتنه: «سران فتنه» عبارتی است که پس از انتخابات ریاست جمهوری ایران در سال ۱۳۸۸، در ادبیات حکومتی نظام جمهوری اسلامی به رهبران اصلاح طلب مخالف دولت به ویژه میرحسین موسوی، مهدی کروبی و بعضاً سید محمد خاتمی گفته می شود. ریشه این اصطلاح به دو قرن اول صدر اسلام برمی گردد، جایی که به کشمکش ها و جنگ های داخلی در جامعه مسلمانان به وجود آمد فتنه نامیده می شد. مواردی مانند کشمکش های بین علی و معاویه که با رسیدن معاویه به مسند حکومت اسلامی پایان یافت، قیام حسین در کربلا، بر علیه یزید ( توسط منابع نزدیک به امویان ) ، خروج عبدالله بن زبیر علیه یزید در مکه، قیام شیعیان عراق و ایران علیه سلسله اموی که به سرنگونی امویان منجر شد. همچنین از شکل گیری و انشقاق مسلمانان و تشکیل شیعه و سنی نیز به عنوان فتنه یاد می شده است.
