اصر
لغت نامه دهخدا
اصر. [ اَ ] ( ع مص ) شکستن. ( منتهی الارب ) ( قطر المحیط ) ( آنندراج ) ( تاج المصادر بیهقی ) ( ناظم الاطباء ). اصر چیزی ؛ شکستن آنرا. ( از اقرب الموارد ). || مایل کردن. ( از اقرب الموارد ) ( قطر المحیط ) ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). میل دادن. ( آنندراج ).اصر کسی بر دیگری ؛ مایل گردانیدن او را نسبت به دیگری. ( از اقرب الموارد ) ( قطر المحیط ). || اصار ساختن برای خیمه. ( منتهی الارب ). اصار ساختن برای خانه. ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ) ( قطر المحیط ). رجوع به اِصار شود. || بازداشتن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ) ( ناظم الاطباء ). اصر کسی را؛ حبس کردن او را. ( قطر المحیط ).
اصر. [ اِ ] ( ع اِ ) آنچه مایل گرداند ترا به چیزی. ( از منتهی الارب ). آصرة، یعنی آنچه مایل گرداند شخص را به چیزی. ( ناظم الاطباء ). رجوع به آصرة شود. || قسم که به طلاق زن یا به آزادی بنده و یا به نذر خدا خورده شود. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). سوگند یاد کردن برای طلاق یا آزاد کردن بنده یا نذر. ( از قطر المحیط ). || سوراخ گوش. ج ، آصار، اِصران. ( قطر المحیط ) ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). ج ، اواصر. ( قطر المحیط ). و رجوع به اَصْر شود.
اصر. [ اُ ص ُ ] ( ع اِ ) ج ِ اصار. ( قطر المحیط ) ( اقرب الموارد ). رجوع به اصار شود.
اصر. [ اُ ] ( ع اِ ) رجوع به اَصْر شود.
فرهنگ فارسی
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] معنی أَثَرِ: اثر-جای پا
معنی أَسْرِ: شبانه حرکت ده
معنی أَسَرَّ: پنهان داشت
معنی عُثِرَ: اطلاع حاصل شد - معلوم شد (عثور بر هر چیز ، اطلاع بر آن و یافتن آن است . )
معنی عُسْرِ: سختی - دشواری
معنی عَسِرٌ: سخت - دشوار
معنی عَصْرِ: قطعه ای از زمان - عصر (در آیه "وَﭐلْعَصْرِ " منظور عصر ظهور پیامبر اسلام صلی الله وعلیه وآله است یا چنانکه در بعضی از روایات آمده منظور ، عصر ظهور حضرت مهدی (علیهالسلام) است که در آن عصر حق بر باطل به طور کامل غلبه کند )
تکرار در قرآن: ۳(بار)
سنگینی. پیمان. گناه (قاموس) در مفردات گره زدن (عقد الشیئی) و حبس به قهر گفته است و نیز گفتهاند: سنگینی که صاحبش را اِصْر یعنی حبس و بی حرکت میکند. نا گفته نماند: این معنی به همدیگر نزدیکاند و معنی جامع همان سنگینی است. پیمان یکنوع سنگینی و قبول مسئولیّت، و گناه نیز یک نوع سنگینی است. در آیه به معنی پیمان است یعنی: آیا اعتراف کردید؟ و بر آن پیمان مرا گرفتید؟ و در شریفه بمعنی سنگینی است یعنی تکلیف سنگین بر ما بار مکن، در حالات حضرت رسول صلی اللّه علیه و آله وسلم آمده یعنی از آنها سنگینی و اغلالشان را بر میدارد و به شریعت آسان و طبیعی راهنمائی میکند.
معنی أَسْرِ: شبانه حرکت ده
معنی أَسَرَّ: پنهان داشت
معنی عُثِرَ: اطلاع حاصل شد - معلوم شد (عثور بر هر چیز ، اطلاع بر آن و یافتن آن است . )
معنی عُسْرِ: سختی - دشواری
معنی عَسِرٌ: سخت - دشوار
معنی عَصْرِ: قطعه ای از زمان - عصر (در آیه "وَﭐلْعَصْرِ " منظور عصر ظهور پیامبر اسلام صلی الله وعلیه وآله است یا چنانکه در بعضی از روایات آمده منظور ، عصر ظهور حضرت مهدی (علیهالسلام) است که در آن عصر حق بر باطل به طور کامل غلبه کند )
تکرار در قرآن: ۳(بار)
سنگینی. پیمان. گناه (قاموس) در مفردات گره زدن (عقد الشیئی) و حبس به قهر گفته است و نیز گفتهاند: سنگینی که صاحبش را اِصْر یعنی حبس و بی حرکت میکند. نا گفته نماند: این معنی به همدیگر نزدیکاند و معنی جامع همان سنگینی است. پیمان یکنوع سنگینی و قبول مسئولیّت، و گناه نیز یک نوع سنگینی است. در آیه به معنی پیمان است یعنی: آیا اعتراف کردید؟ و بر آن پیمان مرا گرفتید؟ و در شریفه بمعنی سنگینی است یعنی تکلیف سنگین بر ما بار مکن، در حالات حضرت رسول صلی اللّه علیه و آله وسلم آمده یعنی از آنها سنگینی و اغلالشان را بر میدارد و به شریعت آسان و طبیعی راهنمائی میکند.
wikialkb: ریشه_اصر
پیشنهاد کاربران
إصْر:
به تنگی و سختی گویند که بر دو نوع است، در نوع اول إصْر، انسان ها به علت عدم رعایت عهد و میثاق عالم ألست خود، با عدم اطاعت کتاب و رسول، خود را دچار سختی و تنگی معیشت می کنند و گرانی، قحطی و خشکسالی جامعه را فرا می گیرد. به بلای اجتماعی اصر اطلاق می گردد. ( وَ لا تَحْمِلْ عَلَیْنا إِصْراً ) نوع دوم إصْر آن است که انسان به علت عدم دسترسی به کتاب و رسول و محتوای آن، از جهل اش در دین خدا سختی بی مورد بر خود تکلیف و تحمیل می کند وَ یَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُم مانند مسلمانی که در نماز خود دچار شکیّات غیر مهم کاذب شده و نماز واجب خود را ده بار می خواند و خود را سختی کاذب می دهد. إصْر معمولا کُشنده و هلاک کننده نیست.
... [مشاهده متن کامل]
به تنگی و سختی گویند که بر دو نوع است، در نوع اول إصْر، انسان ها به علت عدم رعایت عهد و میثاق عالم ألست خود، با عدم اطاعت کتاب و رسول، خود را دچار سختی و تنگی معیشت می کنند و گرانی، قحطی و خشکسالی جامعه را فرا می گیرد. به بلای اجتماعی اصر اطلاق می گردد. ( وَ لا تَحْمِلْ عَلَیْنا إِصْراً ) نوع دوم إصْر آن است که انسان به علت عدم دسترسی به کتاب و رسول و محتوای آن، از جهل اش در دین خدا سختی بی مورد بر خود تکلیف و تحمیل می کند وَ یَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُم مانند مسلمانی که در نماز خود دچار شکیّات غیر مهم کاذب شده و نماز واجب خود را ده بار می خواند و خود را سختی کاذب می دهد. إصْر معمولا کُشنده و هلاک کننده نیست.
... [مشاهده متن کامل]
کلمه ( اصر ) بطوریکه گفته اند به معنای ثقل و سنگینی است ، بعضی هم گفته اند: به معنای آن است که چیزی را به قهر و غلبه حبس کنی ، و برگشت آن نیز به همان معنای اول است ، چون حبس شدن نیز نوعی سنگینی است ، و بر موجود حبس شده گران است .