اصخار. [ اِ ] ( ع مص ) اصخار مکان ؛ فزون شدن سنگ در آن. ( از اقرب الموارد ) ( قطر المحیط ). و مکان را مُصْخِر گویند. ( از اقرب الموارد ). || در جای سنگناک درآمدن. ( منتهی الارب ).
