اصحاب حفص. [ اَ ب ِ ح َ ] ( اِخ ) گروهی از پیروان حفص بن ابی المقدام بودند که آنان را حفصیه مینامند، و حفص خود از اتباع عبداﷲبن اباض بود و میگفت : کسی که خدا را بشناسد و نسبت به دیگر اصول دین کفران ورزد یعنی رسول یا کتاب یا رستاخیز را انکار کند وی کافر هست ولی مشرک نیست ،و نیز میگفت میان ایمان و شرک خصلتی یگانه است و آن تنها شناسایی خدای تعالی است. ولی اباضیه منکر این گفته های وی بودند و از اینرو از آنان انشعاب کرد. و رجوع به حفصیه و ملل و نحل شهرستانی چ مطبعه حجازی قاهره ج 1 ص 214 و مقریزی ج 4 ص 180 و تعریفات ص 61 شود.
فرهنگ فارسی
گوهی از پیروان حفص بن ابی المقدام بودند که آنان را حفصیه مینامند و حفص خود از اتباع عبد الله بن اباض بود و میگفت : کسی که خدا را بشناسد و نسبت بدیگر اصول دین کفران ورزد یعنی رسول یا کتاب یا رستاخیز را انکار کند وی کافر هست ولی مشرک نیست و نیز میگفت میان ایمان و شرک خصلتی یگانه است و آن تنها شناسایی خدای تعالی است .
