اصتقار

لغت نامه دهخدا

اصتقار. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) اصتقار شمس ؛ تافته گردیدن آفتاب. ( منتهی الارب ). برافروخته شدن آتش. ( قطر المحیط ). اصطقار.

پیشنهاد کاربران