اصت. [ اَ ] ( ع مص ) بی روییدگی شدن زمین ، و این را وقتی گویند که در آن تره و گیاهی نباشد. ( منتهی الارب ). اصت زمین ؛ نبودن تره و گیاه در آن. ( از قطر المحیط ). بی گیاه شدن زمین. بی تره و بی گیاه شدن زمین. اصة. [ اِ ص َ ] ( ع مص ) ( از «ؤص » ) وَاءْص. بر زمین زدن کسی را. ( منتهی الارب ).
فرهنگ فارسی
بی روییدگی شدن زمین و این وقتی گویند که در آن تره و گیاهی نباشد .اصت زمین . نبودن تره و گیاه در آن.بی گیاه شدن زمین.
