اصاله العموم

اَصالةُ العُمُوم
اصطلاحی در اصول فقه، یعنی اعتبار عمومیّت و شمول لفظ. فی المثل گوینده از لفظی عام استفاده کند، و تردید شود که واقعاً معنی عام را درنظر داشته است؛ با تمسک به اصالةالعموم حکم می شود که عام مراد او بوده است. برای نمونه اگر کسی گفت: از تمام دانشمندان دیدار کن. اگر شنونده تردید کرد که آیا خصوص دانشمندان تجربی مراد او بوده است یا هر دانشمندی با هر تخصصی. اصالةالعموم می گوید که منظور او هر دانشمندی است با هر تخصصی. اصالة العموم از اصول لفظیه است.