اصاله التخییر

اَصالَة التَّخْییر
اصطلاحی در اصول فقه، یعنی امکان انتخاب یکی از دو گزینه ای که احتمال می رود متعلقِ تکلیف باشند؛ و آن در جایی است که اصل تکلیف محرز، اما تعلق آن به این یا آن مشکوک باشد و جمع بین هر دو به صورت احتیاط نیز مقدور نباشد و ترجیح یکی بر دیگری نیز بلا مرجّح باشد؛ در چنین صورتی عقل حکم به تخییر می کند، و اَصالة التخییر را جاری می داند؛ مثلاً بگویند: فلانی وارد شهر شد «مواظب او باش» روشن نیست مراد این است که باید در خدمت او بود یا از او دوری کرد چون اصل الزام مسلّم و تردید در نوع الزام است، عقل حکم می کند که در انتخاب هر یک می توان مخیّر بود. باید توجه داشت که تمسک به اصالة التخییر در صورتی است که راه احتیاط (عمل به هر دو گزینه) و ترجیح یکی از آن دو مسدود باشد.