اصاعد. [ اِص ْ صا ع ُ ] ( ع مص ) برآمدن. ( منتهی الارب ). بر نردبان یا کوه بالا رفتن. لغت یا لهجه ایست در تصاعد که در آن قلب و ادغام پدید آمده است. ( از قطر المحیط ).
