اصاص

لغت نامه دهخدا

اصاص. [ ] ( ع اِ ) ج ِ اص . ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). رجوع به اص شود.
اصاص. [ ] ( ع اِ ) تیمله یا روغن پودنه کوهی. ( دزی ج 1 ص 26 ). || نوعی از گیاهان دوقلفه بی برگ که بوته های کوچکی دارند و در جنوب اروپا میرویند. ( از دزی همان جلد ). || مازریون. ( همان صفحه ). برخی این کلمه را بصورت ازاز آورده و گفته اند الازاز... هو الاصاص. رجوع به دزی ج 1 ص 26 شود.

فرهنگ فارسی

تیمله یا روغن پودنه کوهی یا نوعی از گیاهان دو قلفه بی برگ که بوته های کوچکی دارند و در جنوب اروپا میرویند .

پیشنهاد کاربران

اصائل:اصیل
اصل:ریشه ( منظور، ریشه ی درخت نیست ) - معنی دیگر:مشخصات.

بپرس