اصابت کردن. [ اِ ب َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) به هدف خوردن. به نشانه رسیدن تیر و جز آن. رسیدن. || افتادن به : قرعه بدو اصابت کرد. و رجوع به اصابت شود.
