اشیه
لغت نامه دهخدا
اشیه. [ اَش ْ ی َه ْ ]( ع ن نف ) عیبگوی تر. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). و ذیل شَیوه آرد: یقال : هو شیوه من اشیه الناس. ولی در المنجد ذیل شَیوه از مصدر شَیْه بمعنی چشم زخم رساندن ، آمده است : هو شیوه من اشیه الناس ؛ ای من اکثرهم اصابة بالعین. و بنابراین اشیه بمعنی چشم زخم رساننده تر است.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید