اشیرواد. [ اَشیرْ] ( اوستایی ، اِ مرکب ) کلمه اوستایی بمعنی تندرستی پتمانک کتک ختای ( پیمان کدخدایی یا خطبه عروسی که نزد پارسیان هند به اسم گجراتی خود اشیرواد معروف است ). ( از خرده اوستا ص 28 ).
