اشیب و شیب

لغت نامه دهخدا

( آشیب و شیب ) آشیب و شیب. [ ب ُ ] ( اِ مرکب ، از اتباع ) این صورت در بیت ذیل بضبط بعض نسخ شاهنامه آمده است ، و در بعض دیگر آسیب با سین مهمله بجای آشیب دارد، و معنی آن ظاهراً رنج و تعب و مانند آن باشد :
چنین است گیتی پر آشوب و شیب
پس ِ هرفرازی نهاده نشیب.
فردوسی.
و بگمان من کلمه اول آشیب و کلمه دوم تیب است ، صورتی از شیب و تیب .

پیشنهاد کاربران