اشکسته

لغت نامه دهخدا

اشکسته. [ اِ ک َ ت َ / ت ِ ] ( ن مف / نف ) شکسته. بشکسته. مکسور. مکسّر :
دست اشکسته برآرد در دعا
سوی اشکسته برد قفل جدا.
مولوی.
جبر چبود بستن اشکسته را
یا بپیوستن رگ بگسسته را.
مولوی.
|| ( اِ ) در تداول خراسان ، تپه و ماهور یا زمین پر تپه و ماهور. مأخوذ از معنی لغوی شکسته بمعنی چین وشکن دار. ( حاشیه فیاض بر تاریخ بیهقی ص 695 ) : بندها براند تا از آن اشکسته ها به صحرای باورد رسیدیم. ( تاریخ بیهقی چ فیاض ). گوسفندان را به اشکسته کوهی راند، داود بر آن کوه شد.( تفسیر ابوالفتوح ج 2 ص 28 ).

فرهنگ فارسی

۱ - ( اسم ) شکسته ۲ - ( اسم ) تپه و ماهور زمین پر تپه و ماهور .

پیشنهاد کاربران

اِ شکسه ددر زبان لری به معنای شکسسته است .
اِ شکنامش در گویش زبان لری به معنای شکستمش یا من شکستمش .
اِ شکنایش در گویش زبان لری به معنای شکستیش یا توشکستیش.
اِ شکناش در گویش زبان لری به معنای شکستش یا او شکستش یاشکوندش.
... [مشاهده متن کامل]

( آنکه سوگند خورم جز به سر او نخورم
وآنکه سوگند من و توبه ام اشکست کجاست )

بپرس