اشکال قمری

اشکل قمری یا هر دو شکل مداری ماه به دو منحنی ای که مدار ماه در آن قرار دارد گفته می شود. منحنی رو به پایین ( یا شمالی ) جایی است که ماه به ماه گرفتگی نیمکره شمالی حرکت می کند، در حالی که منحنی رو به بالا ( یا جنوبی ) جایی است که ماه وارد ماه گرفتگی نیمکره جنوبی می شود.
گرفتگی ماه ممکن است تنها هنگامی رخ دهد که ماه کامل ( در طول جغرافیای ۱۱ درجه ۳۸ درجه ) یا گره قمری نزدیک باشد، در حالی که یک گرفتگی خورشیدی تنها زمانی ممکن است رخ دهد که ماه جدید ( در ۱۷ درجه ۲۵ درجه ) یا گره قمری نزدیک باشد.
از آنجا که صفحه مداری ماه در فضا پیشروست، اشکال ماه نیز بر ماه گرفتگی غالب می شوند و یک انقلاب را ( که دوره ای دراکونیکی یا گره ای نامیده می شود ) در ۱۸٫۶۱۲۹۵۸ سال ( ۶٬۷۹۸٫۳۸۳ روز ) رقم می زند. ( این به اندازه یک ساروس به طول نمی انجامد ) ( توضیح مترجم:ساروس چرخه خسوف و کسوف است که هر ۱۸ سال یکبار اتفاق می افتد ) همان چرخه ای که در برابر یک مرجع اینرسی انجام شود، مانند سیستم مرجع بین المللی آسمانی ( ICRS ) . یک سیستم مختصاتی که نسبت به ستاره های ثابت اندازه گیری شده است و ۱۸٫۵۹۹۵۲۵ سال است.
هر دو خورشیدگرفتگی های ژوئیه سال ۲۰۰۰ ( در روزهای اول و سی و یکم ) در حدود زمانی که ماه در انحنای صعودی خود قرار داشت، رخ داد. گرفتگی انحناهای صعودی بعد از یک سال درخشان به طور متوسط عود می کنند، یعنی در حدود ۰٫۹۴۹۰۱ سال گرگوری، همانطوری که گرفتگی های انحنای نزولی اتفاق می افتد.
انحناها نام های مختلفی در جاهای مختلف جهان دارد.
در متن های قرون وسطا، در عربی از هلال ها به شکل راس وا داناو التینین یاد می شود. در زبان عبری rosh ha - tely u - zenavo، و caput draconis ( سر اژدها ) یا cauda draconis ( دم اژدها ) در لاتین خوانده می شود. هلال صعودی در نمادهای نجومی و اخترشناسی سر اژدها بوده که سمبل آن ☊ است و هلال نزولی به عنوان دم اژدها شناخته شده و نماد آن ☋ می باشد. [ ۱]
در نجوم هندو، هلال ها با هفت سیاره در میان نه ناواگراهاس در نظر گرفته می شوند. هلال صعودی R Rahu نامیده می شود و گره نزولی - Ketu نامیده می شود. در طالع بینی تبت ( تا حدی مبتنی بر Kalachakra Tantra ) گره نزولی با نام Kalagni نامگذاری شده است.
مدار ماه در حدود ۵٫۱۴ درجه به خسوف و کسوف متمایل است. از این رو، ماه می تواند تا حدود ۵ درجه شمالی یا جنوبی خورشید باشد. خورشید گرفتگی در حدود ۲۳٫۴۴ درجه به خط استوا آسمانی متمایل است، که صفحه آن عمود بر محور چرخشی زمین است. در نتیجه، یک بار در طول دوره هلال ۱۸٫۶ ساله ( هنگامی که هلال صعودی مدار ماه همزمان است با اعتدال شبانه ) ، نزول ماه به حداکثر و حداقل ( افراط های شمالی و جنوبی ) می رسد: یعنی در حدود ۲۸٫۶ درجه از استوانه آسمانی.