اشکارسازهای یونیزاسیون گازی

دانشنامه عمومی

آشکارسازهای یونیزاسیون گازی. آشکارسازهای یونیزاسیون گازی، وسایل ردیابی تابش هستند که در فیزیک ذرات برای آشکارسازی وجود ذرات یونیزان، و در کاربردهای مراقبت در برابر تابش برای اندازه گیری تابش یونیزان به کار می روند.
در این دستگاهها از آثار یونیزه کننده تابش بر روی یک حسگر پر از گاز استفاده می شود. اگر ذره ای انرژی کافی برای یونیزه کردن یک اتم یا مولکول گاز را داشته باشد، یون ها و الکترون های حاصل باعث ایجاد جریانی می شوند که قابل اندازه گیری است.
آشکارسازهای یونیزاسیون گازی گروه بسیار مهمی از تجهیزات مورد استفاده در ردیابی و اندازه گیری تابش به شمار می روند. نمودار نشان داده شده در شکل تغییرات تولید جفت یون در برابر تغییرات ولتاژ به کار رفته برای تابش تصادفی ثابت را نمایش می دهد.
سه نوع پایه ای آشکارسازهای یونیزاسیون گازی عبارت اند از:
• حفره های یونیزاسیون
• شمارنده های تناسبی
• لوله های گایگر - مولر
هر سه نوع طراحی پایه ای یکسانی دارند که متشکل از دو الکترود است که توسط هوا یا یک گاز ویژه از هم جدا شده اند، اما هر کدام روش متفاوتی برای اندازه گیری تعداد کل جفت یونهای جمع آوری شده دارند. [ ۱] قدرت میدان الکتریکی بین الکترودها و نوع و فشار گاز بکاررفته میزان پاسخ دهی آشکارساز به تابش یونیزان را تعیین می کند.
آشکارسازهای دود نوع یونیزان، در واقع آشکارسازهای یونیزاسیون گازی هستند که کاربرد گسترده ای دارند. یک منبع رادیواکتیو کوچک امریسیم در آن قرار داده می شود که جریانی را بین دو صفحه نگه دارد که یک حفره یونیزاسیون مؤثر تشکیل دهد. اگر دود میان صفحات، یعنی جایی که یونیزاسیون اتفاق می افتد، راه یابد، گاز یونیزه شده خنثی می شود و جریان کاهش می یابد. کاهش جریان باعث به صدا درآمدن زنگ هشدار می شود.
عکس آشکارسازهای یونیزاسیون گازیعکس آشکارسازهای یونیزاسیون گازیعکس آشکارسازهای یونیزاسیون گازی
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس