اشک راندن

لغت نامه دهخدا

اشک راندن. [ اَ دَ ] ( مص مرکب ) گریستن : هَطْل ؛ اشک راندن چشم. ( منتهی الارب ) :
در این افسانه شرطست اشک راندن
گلابی تلخ بر شیرین فشاندن.
نظامی.

فرهنگ فارسی

( مصدر ) اشک ریختن گریستن .

پیشنهاد کاربران

اشک راندن ؛ اشک ریختن. سرشک جاری کردن. گریه کردن :
اشکها راندم و گر حاضرمی
تعزیت داشتمی آن ِ اسد.
خاقانی.
تا بگوش ابر آن گویا چو خواند
تا چو مشک از دیده خود اشک راند.
مولوی.

بپرس