اشپزی پراناکان

آشپزی پراناکان. آشپزی پراناکان ( به انگلیسی: Peranakan cuisine ) به پراناکان ها، نسلی از مهاجران اولیه چینی که در پنانگ، ایالت ملاکا، سنگاپور و اندونزی ساکن شدند، و با مالایی های محلی ازدواج نمودند، تعلق دارد. در دادوستد و زبان کریول، یک خانم پراناکانی به عنوان یک نونیا ( نیونیا هم گفته می شود ) و یک آقای پراناکنی به عنوان یک بابا شناخته می شود. این سبک آشپزی ترکیبی از آشپزی چینی، آشپزی مالایی، آشپزی جاوه ای، آشپزی جنوب هند و دیگر تأثیرات است.
دست پخت نیونیا نتیجه ای از آمیختن مخلفات چینی و ادویه های متنوع ممتاز و روش پخت و پزی که توسط جامعه مالایی–اندونزیایی مورد استفاده قرار می گیرد، است. این موجب می شود که سبک پراناکان به غذای مالایی–اندونزی که بدینسان دارای مزه تند، معطر، پرادویه و گیاهی است، تعبیر شود. در مواردی، پراناکان ها آشپزی مالایی رو به عنوان بخشی از سلیقه مد نظر خود پذیرفته اند. [ ۱]
• آچار، سبزیجات و خوراکی های ترشی نظیر آچار کیت–لاه ( لیمو ترش عسلی/ پرتقال زینتی ) ، آچار هو ( ماهی سرخ شده ) ، آچار کیام هو ( ماهی نمکی ) ، آچار تیمون ( خیار ) ، آچار آوات ( مخلوط سبزیجات ) .
• آپام بالیک یا ترانگ بولان، نانی شبیه نان پف کرده است که دارای شکر، ذرت و ذرات بزرگ فندق در وسط آن است.
• آسام لاکسا، سوپی بر پایه نودل است که از یک پیاله نودل برنج سفید نیمه شفاف پخته آل دنته که درون سوپ تندی که از ماهی ( به طور معمول ماهی خال خالی ) ، تمر هندی و پرسیکاریا ادراتا تهیه شده است، قرار گرفته و مصرف می شود.