اشپزی لیتوانیایی

آشپزی لیتوانیایی. آشپزی لیتوانیایی ( انگلیسی: Lithuanian cuisine ) ویژگی هایی متناسب با آب و هوای سرد و مرطوب شمال لیتوانی دارد: جو، سیب زمینی، چاودار، چغندر، سبزی برگی، سته و قارچ ها به صورت محلی کشت می شوند و تولید محصولات لبنی یکی از تخصص های آنها می باشد. برای نگهداری مواد غذایی در زمستان، از روشهای مختلف ترشی انداختن بهره می بردند. سوپ ها بسیار محبوب هستند، و به عنوان گزینهٔ ضروری برای سلامتی، در حد وسیعی مورد توجه قرار می گیرند. از آنجایی که آب و هوا و روشهای کشاورزی آنها با شمال اروپا مشترک می باشد، آشپزی لیتوانیایی با آشپزی همسایگان بالتیک، و به طور کلی کشورهای شمالی وجه اشتراک زیادی دارد. کشاورزی پایدار و عادت غذایابی، با عوامل مؤثر مختلف در طول تاریخ کشور، آشپزی لیتوانیایی را شکل داده است.
آداب و رسوم آلمان با ورود غذاهایی بر مبنای گوشت خوک و سیب زمینی، همچون پودینگ سیب زمینی ( کوگل ) و روده پرشده با پوره سیب زمینی ( vėdarai ) ، هم چنین کیک درختی باروک که به شاکوتیس معروف است، بر آشپزی لیتوانیایی تأثیر گذاشته است. اشراف زادگان لیتوانیایی، به طور معمول سرآشپزهای فرانسوی را استخدام می کردند–از این طریق آشپزی فرانسوی بر لیتوانی تأثیر گذاشت. [ ۱] آشپزی شرقی ( کارائیتی های کریمه ) ، و غذای کیبینایی ( kibinai ) که در لیتوانی محبوب شد، نا متعارف ترین تأثیر را بر آشپزی لیتوانیایی گذاشت. لیتوانیایی ها و مردم ملتهای دیگری که در دوک نشین بزرگ لیتوانی زندگی می کردند، همچنین برخی غذاها و نوشیدنی ها را به اشتراک گذاشته اند. آشپزی لیتوانیایی، همینور تحت تأثیر آشپزی روتنی و لهستانی بوده است. [ ۲]