جلو، نام منطقه ای کوهستانی در جنوب دریاچه وان در ناحیهٔ حکاری ترکیه است که تا پیش از جنگ اول جهانی محل زندگی طایفه ای از قوم آشوری در عثمانی بود. بدنبال هم پیمان شدن آشوری ها با روسیه در جنگ و رخ دادن نسل کشی آشوری ها در عثمانی، جمعیت بزرگی از آشوری ها به ایران فرار کردند. بدنبال روس ها و جلوها، لشکریان عثمانی و دسته های مسلح کرد هم پیمان ایشان به غرب آذربایجان ایران آمدند و خاک ایران صحنه جنگ این نیروهای متخاصم شد. جنگ دامنه دار دولت ها در خاک ایران و مسلح نمودن گروهای قومی و دینی طرفدارشان زمینه ساز تلفات غیرعادی ایرانیان ( اعم از آذری، کرد، ارمنی و آشوری ) در غرب آذربایجان شد، ( آشوری ها خواهان همکاری سمیتکو جهت تصرف تبریز بودند. مخالفت سمیتقو و کشتن مارشیمون ) ، توسط اسماعیل آقا سمیتقو، باعث کینه توزی آشوری ها و مرگ بخش بزرگی از ایرانیان شده و باز هنگام غلبه جلوها بر عثمانیان و کردها، تعداد بسیار زیادی از ایرانیان کشته شدند. سمیتقو به بهانهٔ کشته شدن برادرش جعفر آقا در روستاهای پیرامون ارومیه که برخی شیعه نشین و برخی آسوری و حتی روستاهایی که کردنشین بودند، با حمایت و پشتیبانی عثمانیان قتل و غارت می کرد. جلوها هم با پشتیبانی روسها، انگلیسی ها و فرانسویان تشکیلات نظامی به وجود آورده بودند و افراد محلی را غارت و کشتار می نمودند. بعضی از نویسندگان از جمله علی خامنه ای، این وقایع را توطئه خارجیان برای جدا نمودن این ناحیه از ایران و تبدیل آن به یک کشور مسیحی می دانند. ایران با وجود بی طرفی، در جنگ اول جهانی، حدود یک چهارم کل جمعیت خود را در درگیری ها، قحطی و همه گیری بیماری ها از دست داد، اما اوضاع در شمال ایران، مخصوصاً آذربایجان غربی از همه جا بدتر بود.
... [مشاهده متن کامل]
اگرچه در اوایل ۱۹۰۰ تنش میان ملی گرایان ارمنی و روسیه بالا گرفت، اما به واسطهٔ آغاز جنگ جهانی اول و نسل کشی ارمنی ها در عثمانی، این تنش تحت شعاع قرار گرفت. دولت روسیه به عنوان دشمن عثمانی، به طور طبیعی متحد ملی گرایان ارمنی تلقی می شد. روس ها در حدود سال ۱۹۱۴–۱۹۱۵ میلادی اقدام به تأسیس دولتی از مناطق تازه اشغالی از عثمانی در اطراف دریاچه وان کردند که بعدتر به ارمنستان غربی معروف گشت. ارمنیان در خلال جنگ از روسیه حمایت می کردند که منجر به آزار عثمانی شد. وضعیت آشوریان مسیحی نیز که در شمال غرب ایران در جایی که نیروی های روس ها در حال جنگ با آخرین بقایای عثمانی بودند می زیستند با دشواری هایی روبرو شد. شهر مرزی ارومیه، دارای جمعیت بزرگی از آشوریان نسطوری بود که توسط نیروهای روسی که با عثمانی می جنگیدند محافظت می شد ، علاوه بر این عده، به تشویق مسیونرهای مذهبی فرانسوی و آمریکایی در ارومیه، جمعیت بزرگی از آسوری های استان های شرقی عثمانی هم به ایران و ناحیه آذربایجان غربی پناه آورده بودند که جمعیت این عده بالغ بر پنجاه هزار نفر بود، ایرانیان هم با ورود این عده هیچ مخالفتی نکردند و حتی برای کمک به این عده که در وضع بد اقتصادی بودند اعانه ملی منتشر نمودند.
... [مشاهده متن کامل]
اگرچه در اوایل ۱۹۰۰ تنش میان ملی گرایان ارمنی و روسیه بالا گرفت، اما به واسطهٔ آغاز جنگ جهانی اول و نسل کشی ارمنی ها در عثمانی، این تنش تحت شعاع قرار گرفت. دولت روسیه به عنوان دشمن عثمانی، به طور طبیعی متحد ملی گرایان ارمنی تلقی می شد. روس ها در حدود سال ۱۹۱۴–۱۹۱۵ میلادی اقدام به تأسیس دولتی از مناطق تازه اشغالی از عثمانی در اطراف دریاچه وان کردند که بعدتر به ارمنستان غربی معروف گشت. ارمنیان در خلال جنگ از روسیه حمایت می کردند که منجر به آزار عثمانی شد. وضعیت آشوریان مسیحی نیز که در شمال غرب ایران در جایی که نیروی های روس ها در حال جنگ با آخرین بقایای عثمانی بودند می زیستند با دشواری هایی روبرو شد. شهر مرزی ارومیه، دارای جمعیت بزرگی از آشوریان نسطوری بود که توسط نیروهای روسی که با عثمانی می جنگیدند محافظت می شد ، علاوه بر این عده، به تشویق مسیونرهای مذهبی فرانسوی و آمریکایی در ارومیه، جمعیت بزرگی از آسوری های استان های شرقی عثمانی هم به ایران و ناحیه آذربایجان غربی پناه آورده بودند که جمعیت این عده بالغ بر پنجاه هزار نفر بود، ایرانیان هم با ورود این عده هیچ مخالفتی نکردند و حتی برای کمک به این عده که در وضع بد اقتصادی بودند اعانه ملی منتشر نمودند.
