آشوری ها ، مردمی هستند که ریشه آن ها به مردم سامی در بین النهرین باستان می رسد. آن ها علاوه بر زبان محل سکونت خود، به زبان آرامی نو آشوری ( زبانی از خانواده زبان های سامی ) سخن می گویند و بیشتر آن ها پیرو مسیحیت سریانی هستند. سرزمین آشوری ها اکنون در شمال کشور عراق ( استان های دهوک و نینوا ) ، جنوب شرقی ترکیه ( در منطقه ی حکاری و طور عبدین ) ، شمال شرقی سوریه ( استان حسکه ) قرار دارد.
... [مشاهده متن کامل]
در طول قرن گذشته میلادی بسیاری از آشوری ها به نقاط دیگر دنیا از جمله قفقاز، آمریکای شمالی، اروپا و استرالیا مهاجرت کردند. حوادثی چون کشتارهای دیاربکر، نسل کشی آشوری ها ( همراه با نسل کشی یونانی ها و نسل کشی ارمنی ها ) توسط امپراتوری عثمانی در طول جنگ جهانی اول، کشتار سمیل در ۱۹۳۳ در عراق، سیاست های ملی گرایی عربی، حزب بعث عراق و انقلاب ۱۳۵۷ ایران، حمله داعش و اشغال مناطقی از عراق و سوریه، از عوامل برون کوچی آشوری ها بوده اند.
تخمین زده می شود که تعداد آشوری های جهان ۵ میلیون نفر باشد. تعداد آشوری های ایران تا پیش از انقلاب ۱۳۵۷ حدود ۷۰ تا ۹۰ هزار نفر بود. بیشتر جمعیت آشوری ها در شهرهای ارومیه، تهران، شاهین شهر، سلماس، تبریز، اهواز، همدان، کرمانشاه، شیراز، مشهد، بندرعباس، ماهشهر، بابلسر، بندر انزلی، فردیس و قزوین واقع شده است.
بیشتر آشوری ها، مسیحیت سریانی و عموما پیرو کلیسای کاتولیک کلدانی، کلیسای آشوری مشرق و کلیسای باستانی مشرق و عده ای دیگر پیرو کلیسای کاتولیک سریانی یا کلیسای ارتدکس سریانی هستند. آشوری های جهان بازماندهٔ قوم آشور نوه نوح پیامبر می باشند که در کتاب عهد عتیق بخش آفرینش به آن اشاره شده است.
آشوری ها در قرون اول اسلامی با ترجمهٔ علوم و معارف دنیای باستان به زبان عربی خدمت بزرگی به توسعهٔ دانش در میان مسلمانان و نگهداری آثار علمی دوران باستان کردند. بعضی از بزرگ ترین دانشمندان و مترجمان خلافت اسلامی از این مردم بودند. آشوری ها بعد از قرون وسطی مورد توجه کلیسای کاتولیک و پس از آن کلیسای پروتستان قرار گرفتند. در جریان حوادث ناشی از جنگ جهانی اول و حضور ارتش های روسیه و عثمانی در آذربایجان و جنگ های قومی و مذهبی که پس از کشتن مارشیمون بنیامین، رهبر آشوری ها، آسیب های فراوان دیدند و بسیاری از آن ها ناگزیر به نقاط دیگر مهاجرت کردند.
... [مشاهده متن کامل]
در طول قرن گذشته میلادی بسیاری از آشوری ها به نقاط دیگر دنیا از جمله قفقاز، آمریکای شمالی، اروپا و استرالیا مهاجرت کردند. حوادثی چون کشتارهای دیاربکر، نسل کشی آشوری ها ( همراه با نسل کشی یونانی ها و نسل کشی ارمنی ها ) توسط امپراتوری عثمانی در طول جنگ جهانی اول، کشتار سمیل در ۱۹۳۳ در عراق، سیاست های ملی گرایی عربی، حزب بعث عراق و انقلاب ۱۳۵۷ ایران، حمله داعش و اشغال مناطقی از عراق و سوریه، از عوامل برون کوچی آشوری ها بوده اند.
تخمین زده می شود که تعداد آشوری های جهان ۵ میلیون نفر باشد. تعداد آشوری های ایران تا پیش از انقلاب ۱۳۵۷ حدود ۷۰ تا ۹۰ هزار نفر بود. بیشتر جمعیت آشوری ها در شهرهای ارومیه، تهران، شاهین شهر، سلماس، تبریز، اهواز، همدان، کرمانشاه، شیراز، مشهد، بندرعباس، ماهشهر، بابلسر، بندر انزلی، فردیس و قزوین واقع شده است.
بیشتر آشوری ها، مسیحیت سریانی و عموما پیرو کلیسای کاتولیک کلدانی، کلیسای آشوری مشرق و کلیسای باستانی مشرق و عده ای دیگر پیرو کلیسای کاتولیک سریانی یا کلیسای ارتدکس سریانی هستند. آشوری های جهان بازماندهٔ قوم آشور نوه نوح پیامبر می باشند که در کتاب عهد عتیق بخش آفرینش به آن اشاره شده است.
آشوری ها در قرون اول اسلامی با ترجمهٔ علوم و معارف دنیای باستان به زبان عربی خدمت بزرگی به توسعهٔ دانش در میان مسلمانان و نگهداری آثار علمی دوران باستان کردند. بعضی از بزرگ ترین دانشمندان و مترجمان خلافت اسلامی از این مردم بودند. آشوری ها بعد از قرون وسطی مورد توجه کلیسای کاتولیک و پس از آن کلیسای پروتستان قرار گرفتند. در جریان حوادث ناشی از جنگ جهانی اول و حضور ارتش های روسیه و عثمانی در آذربایجان و جنگ های قومی و مذهبی که پس از کشتن مارشیمون بنیامین، رهبر آشوری ها، آسیب های فراوان دیدند و بسیاری از آن ها ناگزیر به نقاط دیگر مهاجرت کردند.
