اشوراده

این جزیره تا سال های پیش با امکاناتی همچون پاسگاه ژاندارمری، شرکت تعاونی روستایی، مدرسه راهنمایی، مغازه، مسجد و حسینیه بیش از ۱۰۰۰ نفر سکنه داشته است که به مشاغل دامداری، کارگری، پیشه وری و ماهی گیری مشغول بوده اند اما در سال ۱۳۷۲ به علت بالا آمدن سطح آب دریای خزر و رخ دادن سیل مردم جزیره، آنجا را ترک کردند. و هم اکنون تنها کارمندان شیلات در آن ساکن هستند.
۴۰٪ خاویار ایران در نزدیکی این جزیره به دست می آید.
در پایان دوره ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد امتیاز سرمایه گذاری در آشوراده به یک شرکت لبنی به نام شرکت لبنی صباح ابراهیمی واگذار شد که انتقادات و مناقشاتی را در پی داشته است.
لفظ «آشوراده» در زبان ترکمنی به معنای «جزیرهٔ آشور» است. و دارای دو بخش آشیر ( آشور ) و آدا ( جزیره ) {آشیرآدا = آشوراده} است. ترکمن ها به این جزیره «مال آشیر» هم می گویند زیرا در زمانهای قدیم از ساحل بندر ترکمن دام های خود را جهت چراندن به جزیره می رساندند و در این لفظ «مال» به معنای «دام» و «آشیر» به معنای مصدری «رساندن» است.
جزیره آشوراده از شمال به دریاچه خزر، از شرق به تنگه ای باریک موسوم به «تنگه چپق اوغلی» و از غرب به کانال خُزینی و ادامه شبه جزیره میانکاله و از جنوب به خلیج گرگان منتهی می شود.
آشوراده در منتهی الیه شرقی شبه جزیره میانکاله واقع شده است و هرگاه آب دریای خزر افزایش یابد به صورت جزیره در می آید. مرز آشوراده و میانکاله کانالی است بنام کانال خزینی که در زمان اشغال شمال ایران توسط روس ها ایجاد شده است. فاصله آبی آشوراده با ساحل بندرترکمن در حدود ۲/۲ کیلومتر است که ارتباط از طریق قایق های موتوری و یدک کش موسوم به بارکاز صورت می گیرد. این مکان علاوه بر دارا بودن تأسیسات شیلات از جمله سردخانه و کارخانه کنسرو خاویار، دارای زمین های ماسه ای و پوشش گیاهی متنوع می باشد و قبل از پیشروی آب دریای خزر در اوایل دهه ۷۰ مسکونی بوده و حدود ۲۵۰ خانوار با اصالت آذربایجان شرقی و اردبیل، در آن سکونت داشتند که به دلیل پیشروی آب دریا به بندر ترکمن مهاجرت نموده و محله ای را در آن شهر به خود اختصاص دادند.

تیره هارونی طایفه خلیلی بیگیوند پلنگ
تیره توپایی خلیلی
تیره کاله
تیره علا دینوند
. .
. .
. .