آشور - ناصیر - پال دوم ( Aššur - nāșir - apli, Ashur - nasir - pal ) ( در برخی منابع نام او به صورت های: آشورنصیرپال یا آشور ناسر پال یا آسور نصر پال و امثال آن هم آمده است، ولی تلفظ درست آن آشور - ناصیر - اپلی است ) ، نخستین پادشاه بزرگ آشور است که پس از پدرش توکولتی نینورتای دوم به حکومت رسید و از ۸۸۳ تا ۸۵۹ پیش از میلاد پادشاهی کرد. او بزرگترین پسر توکولتی - نینورتای دوم بوده است. وی شورش های محلی را خشن و بیرحمانه فرونشاند، مناطق و سرزمین های دیگری را به امپراتوری آشور اضافه کرد و راه را برای پیشرفت و درخشش شاهان بعدی هموار نمود. معنای نامش یعنی: "آشور ( یکی از خدایان آشوریها ) نگهبان وارث ( یا جانشین ) است. "
... [مشاهده متن کامل]
وی فرمانروایی زیرک و مدیر و سیّاسی کاردان و نکته بین بوده است، به طوری که تشخیص داد که با نصب کردن حکمرانان آشوری به جای وابسته بودن به حکمرانان خراجگزار محلی در هر منطقه، می تواند کنترل بیشتر و گسترده تری بر امپراتوری اش اعمال نماید.
آشور - ناصیر - پال دوم به حملات و عملیات جنگی متعدد و گسترده ای دست زد؛ وی در ابتدا مردمان ساکن شمال آسیای صغیر تا حدود نائیری را تحت فرمان خود درآورد و از فریگیه خراج ستاند، سپس به آرام حمله کرد ( سوریه امروزی ) و آرامی ها و نوهیتی های ساکن بین رودهای خابور و فرات را تحت انقیاد خود درآورد. ارتش آشور در این زمان از سواره نظام سنگین اسلحه و سبک اسلحه و پیاده نظام و گردونه ( ارابه ) های جنگی ترکیب می یافت. این لشکرکشی برای هیتی ها و آرامی ها غافلگیرکننده بود. طبیعتاً در برابر مهاجمان مقاومت هایی صورت گرفت، اما بسیاری از شهرهای کوچکتر بی درنگ تسلیم شدند و پرداخت باج و خراج را تعهد کردند. از بررسی منابع اطلاعاتی این نکته آشکار می شود که پرداخت باج و خراج مزبور از سوی خراجگزاران خفتبار و تحقیرآمیز بوده است، چرا که خود آشور - ناصیر - پال دوم در این باره در کتیبه اش چنین می گوید:
باج و خراج ساحل دریا، از ساکنان تیر، صیدون، بیبلوس، Mahallata, Kaiza, آمورو و ارواد که جزیره ای در دریا می باشد، شامل طلا، نقره، قلع، مس، ظروف مسی، البسهٔ کتانی ( پنبه ای ) با حاشیه دوزی های رنگارنگ، خزهای کوچک و بزرگ از میمون، آبنوس، چوب شمشاد ( چوب توسه ) ، عاج والروس، محصولی از دریا، این باج و خراج آنان را من دریافت کردم و آنان پاهای مرا احاطه کردند.
... [مشاهده متن کامل]
وی فرمانروایی زیرک و مدیر و سیّاسی کاردان و نکته بین بوده است، به طوری که تشخیص داد که با نصب کردن حکمرانان آشوری به جای وابسته بودن به حکمرانان خراجگزار محلی در هر منطقه، می تواند کنترل بیشتر و گسترده تری بر امپراتوری اش اعمال نماید.
آشور - ناصیر - پال دوم به حملات و عملیات جنگی متعدد و گسترده ای دست زد؛ وی در ابتدا مردمان ساکن شمال آسیای صغیر تا حدود نائیری را تحت فرمان خود درآورد و از فریگیه خراج ستاند، سپس به آرام حمله کرد ( سوریه امروزی ) و آرامی ها و نوهیتی های ساکن بین رودهای خابور و فرات را تحت انقیاد خود درآورد. ارتش آشور در این زمان از سواره نظام سنگین اسلحه و سبک اسلحه و پیاده نظام و گردونه ( ارابه ) های جنگی ترکیب می یافت. این لشکرکشی برای هیتی ها و آرامی ها غافلگیرکننده بود. طبیعتاً در برابر مهاجمان مقاومت هایی صورت گرفت، اما بسیاری از شهرهای کوچکتر بی درنگ تسلیم شدند و پرداخت باج و خراج را تعهد کردند. از بررسی منابع اطلاعاتی این نکته آشکار می شود که پرداخت باج و خراج مزبور از سوی خراجگزاران خفتبار و تحقیرآمیز بوده است، چرا که خود آشور - ناصیر - پال دوم در این باره در کتیبه اش چنین می گوید:
باج و خراج ساحل دریا، از ساکنان تیر، صیدون، بیبلوس، Mahallata, Kaiza, آمورو و ارواد که جزیره ای در دریا می باشد، شامل طلا، نقره، قلع، مس، ظروف مسی، البسهٔ کتانی ( پنبه ای ) با حاشیه دوزی های رنگارنگ، خزهای کوچک و بزرگ از میمون، آبنوس، چوب شمشاد ( چوب توسه ) ، عاج والروس، محصولی از دریا، این باج و خراج آنان را من دریافت کردم و آنان پاهای مرا احاطه کردند.
