آشور بانیپال بابلا ( ۲۵ ژوئن ۱۹۴۴ – ۳۰ مارس ۲۰۱۱ ) بازیگر، کارگردان نمایش، نمایشنامه نویس و هنرمند تجسمی ایرانی بود. در نتیجهٔ انقلاب ۱۳۵۷، او ایران را ترک و به ایالات متحدهٔ آمریکا مهاجرت کرد. در سال ۲۰۰۵، در کنار چهار نویسندهٔ ایرانی دیگر، او برندهٔ جایزهٔ جایزه هلمن - همت دیدبان حقوق بشر شد.
... [مشاهده متن کامل]
آشور بانیپال بابلا به سال ۱۳۲۳ در یک خانواده آشوری مؤمن به کلیسای مشایخی آشوری تهران زاده شد. برای آموزش در رشته فلسفه و علوم دینی دانشگاه آمریکایی بیروت به لبنان رفت و مدرک کارشناسی ارشد مدرسه الهیات خاور نزدیک را دریافت کرد. درخواست کشیش شدن او توسط کلیسای آشوری رد شد؛ اما گرایش به هنر او را به کارگاه های نمایشی لبنان کشاند. آشور بانیپال پس از بازگشت به ایران که همزمان با دوران آغاز به کار جشن هنر شیراز بود، از طریق کارگاه نمایش گروه «اهرمن» را پایه ریزی کرد و کار نمایش را در کنار نقاشی پیگیری کرد. «خانهٔ برناردا آلبا» نوشتهٔ «فدریکو گارسیا لورکا» یکی از نمایش هایی بود که گروه اهرمن به کارگردانی آشور بانیپال بابلا بر صحنه برد. اما یکی از کارهای جنجالی که نام او را در محافل هنری نوپای تهران بر سر زبان ها انداخت، ارائه اثری از بدن برهنهٔ خودش در نمایشگاه نقاشی اش بود.
واپسین اثر هنری آشور بانیپال بابلا اجرای نمایشنامه «پدیده ای فرای همگان» به زبان های انگلیسی و فارسی در «بریک تئاتر» بروکلین نیویورک بود که چند روز پیش از مرگش اجرا شده بود. این نمایش برداشتی آزاد از خودکشی و رویدادهای داستانی بوف کور صادق هدایت است.
آثار گروه آَشوربانیپال دو تفاوت عمده با آثار دیگر گروه های کارگاه نمایش داشت: یکی درگیر کردن تماشاگر در نمایش. مثلاً از راه خوش وبش و گفت وگو و ارتباط متقابل و دیگری بی تابی در برابر محافظه کاری های سیاسی، مذهبی و جنسیتی؛ و این دومی بود که هم نمایش های او را در تهران و جشن های سالانه هنر شیراز بحث برانگیز می کرد و هم کارهای دیگر او را.
... [مشاهده متن کامل]
آشور بانیپال بابلا به سال ۱۳۲۳ در یک خانواده آشوری مؤمن به کلیسای مشایخی آشوری تهران زاده شد. برای آموزش در رشته فلسفه و علوم دینی دانشگاه آمریکایی بیروت به لبنان رفت و مدرک کارشناسی ارشد مدرسه الهیات خاور نزدیک را دریافت کرد. درخواست کشیش شدن او توسط کلیسای آشوری رد شد؛ اما گرایش به هنر او را به کارگاه های نمایشی لبنان کشاند. آشور بانیپال پس از بازگشت به ایران که همزمان با دوران آغاز به کار جشن هنر شیراز بود، از طریق کارگاه نمایش گروه «اهرمن» را پایه ریزی کرد و کار نمایش را در کنار نقاشی پیگیری کرد. «خانهٔ برناردا آلبا» نوشتهٔ «فدریکو گارسیا لورکا» یکی از نمایش هایی بود که گروه اهرمن به کارگردانی آشور بانیپال بابلا بر صحنه برد. اما یکی از کارهای جنجالی که نام او را در محافل هنری نوپای تهران بر سر زبان ها انداخت، ارائه اثری از بدن برهنهٔ خودش در نمایشگاه نقاشی اش بود.
واپسین اثر هنری آشور بانیپال بابلا اجرای نمایشنامه «پدیده ای فرای همگان» به زبان های انگلیسی و فارسی در «بریک تئاتر» بروکلین نیویورک بود که چند روز پیش از مرگش اجرا شده بود. این نمایش برداشتی آزاد از خودکشی و رویدادهای داستانی بوف کور صادق هدایت است.
آثار گروه آَشوربانیپال دو تفاوت عمده با آثار دیگر گروه های کارگاه نمایش داشت: یکی درگیر کردن تماشاگر در نمایش. مثلاً از راه خوش وبش و گفت وگو و ارتباط متقابل و دیگری بی تابی در برابر محافظه کاری های سیاسی، مذهبی و جنسیتی؛ و این دومی بود که هم نمایش های او را در تهران و جشن های سالانه هنر شیراز بحث برانگیز می کرد و هم کارهای دیگر او را.
