اشنودنی

لغت نامه دهخدا

اشنودنی. [ اِ دَ / اُ دَ ] ( ص لیاقت ) لایق شنودن. قابل اصغا :
نه بنوشتنی بد نه بنمودنی
نه برخواندنی بد نه اشنودنی.
فردوسی.

فرهنگ عمید

در خور شنیدن، لایق شنیدن: نه بشنودنی بُد نه بنمودنی / نه افگندنی بُد نه اشنودنی (فردوسی: ۵/۱۰۰ ).

پیشنهاد کاربران

بپرس