اشمونی

[ویکی فقه] اُشْمونی ، ابوالحسن نورالدین علی بن محمد بن عیسی (۸۳۸ - ۹۱۷ یا ۹۱۸ق /۱۴۳۵-۱۵۱۱ یا ۱۵۱۲م )، فقیه ، نحوی و مقری شافعی مذهب مصری است.
وی در ناحیه «قناطر السباع » زاده شد.در آغاز، چنانکه معمول آن زمان بود، قرآن و چند منظومه فقهی و ادبی را از برنمود و از حدود ۱۶ سالگی ، در درس شیوخ زمان خود حاضر شد. او فقه ، اصول فقه ، کلام ، ادب ، فرائض (تقسیم ارث )، قرائات و حتی ذکر و تصوف را نزد مشاهیر زمان همچون بلقینی ، ابوبکر ابن محمد حصنی ، نورالدین عجمی و شمس الدین جزری فرا گرفت تا خود از ۸۶۴ق به تعلیم جویندگان علم و معرفت همت گمارد و شهرتی یافت و شاگردانی به دور خود گرد آورد.
← قضاوت شهر دمیاط
اشمونی در نحو ، اصول فقه ، فقه ، منطق و کلام تألیفاتی پدید آورده است که عمدتاً شرح و تفصیل متنهای کهن تر بوده است .این آثار، برخی در قالب نظم (منظومه های تعلیمی ) و برخی ، نثر (شرح یا حاشیه )، صورت مکرر یافته است :
← منهج السالک الی الفیة ابن مالک
(۱) محمد ابن ایاس ، بدائع الزهور، به کوشش محمد مصطفی ، قاهره ، ۱۴۰۴ق / ۱۹۸۴م .(۲) عبدالحی ابن عماد ، شذرات الذهب ، بیروت ، دارالفکر.(۳) سالم عبدالرزاق احمد، فهرس مخطوطات مکتب الاوقاف العامة فی الموصل ، وزارت اوقاف ، بغداد.(۴) بغدادی ، هدیه .(۵) حاجی خلیفه ، کشف .(۶) زرکلی ، اعلام .(۷) محمد سخاوی ، الضوء اللامع ، بیروت ، دار مکتبة الحیاة.(۸) عبدالوهاب شعرانی ، الطبقات الصغری ، به کوشش عبدالقادر احمد عطا، قاهره ، ۱۳۹۰ق /۱۹۷۰م .(۹) محمد شوکانی ، البدر الطالع ، قاهره ، ۱۳۴۸ق .(۱۰) محمد صبان ، حاشیة الصبان علی شرح الاشمونی ، قاهره ، داراحیاء الکتب العربیه .(۱۱) محمد غزی ، الکواکب السائرة، به کوشش جبرائیل سلیمان جبور، بیروت ، ۱۹۴۵م .