اشمازت

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
شمئز (۱ بار)

«اِشْمَأَزَّت»ازماده «اشمئزاز» به معنای «گرفتگی و تنفّر» از چیزی است. «وَحْدَهُ» منصوب است به عنوان حال، یا مفعول مطلق.
تنفّر. . چون خدا به وحدانیّت خوانده شود دلهای آنانکه به قیامت ایمان ندارند رمیده و متنفّر شود. آن به عکس شادمان شدن است چنانکه در ذیل آیه آمده «وَ اِذا ذُکِرَ الَّذینَ مِنْ دُونِهِ اِذا هُمْ یَسْتَبْشِرُونَ». این لفظ در قرآن تنها یکبار آمده است.