اشمار

لغت نامه دهخدا

اشمار. [ اِ ] ( اِ ) شمار :
صد بار بروزی در، پرها بشمارند
چون نیم دبیری که غلط کرده به اشمار.
منوچهری.
که ضرورت بود عقد این گدا
این غریب اشمار را نبود وفا.
مولوی.
و رجوع به غریب اشمار شود.

اشمار. [ اِ ] ( ع مص ) همه پستان ناقه را بستن. || شتابانیدن آنرا.( منتهی الارب ). شتابانیدن کسی را. ( المنجد ). || آبستن کردن فحل ، ناقه را. آبستن گردانیدن شتر،ماده شتر را. ( منتهی الارب ) . || درنوردیدن. یقال : اشمره بالسیف ؛ ادرجه. ( منتهی الارب ). اشمره بالسیف ؛ ادرجه. ( المنجد ).

فرهنگ فارسی

همه پستان ناقه را بستن . شتابانیدن آنرا . شتابانیدن کسی را یا آبستن کردن فحل ناقه را .

پیشنهاد کاربران

بپرس