اشقطیر

لغت نامه دهخدا

اشقطیر. [ اُ ق ُ طَ ] ( معرب ، اِ ) ( از اسپانیولی اسکودرن ) نجیب زاده ای که همراه یک شوالیه بود و اِکوی ( سپر ) او را با خود داشت. || لقب نجیب زادگان که هنوز شوالیه نشده بودند. || لقب نجیب زادگان معمولی. || معلم سواری. || چابک سوار. ( از دزی ج 1 ص 25 ) ( لغت فرانسه بفارسی سعید نفیسی ).

پیشنهاد کاربران