اشغی. [ اَ غا ] ( ع ص ) مرد ناهموار و دراز دندان. مؤنث : شَغْواء، شَغْیاء. ج ، شُغْو. ( منتهی الارب ). ذوالشغا. ( اقرب الموارد ). رجوع به شغا شود. مرد که دندانهای پست و بلند و پیش و پس رفته دارد و آن عیب است. ( از اقرب الموارد ذیل شغا ).
فرهنگ فارسی
مرد ناهموار و دراز زندان . جمع شغو . مونث آن شغیائ و شغوائ است .
