اشغال سومالی بریتانیا توسط ایتالیا بخشی از عملیات آفریقای شرقی ( ۱۹۴۰–۱۹۴۱ ) در جنگ جهانی دوم بود که در اوت ۱۹۴۰ بین نیروهای ایتالیای فاشیستی و مستعمراتش از یک سو و بریتانیا و اتحادیه کشورهای مشترک المنافع و شبه نظامیان سومالیایی از سوی دیگر درگرفت. ایتالیا بر آن بود که این عملیات را با سرعت به پایان برساند ولی با ناهمواری سرزمین سومالی، آب وهوای بارانی، و مقاومت نیروهای بریتانیایی در این مستعمره مواجه شد. در نبرد رود آرگان ( ۱۱–۱۵ اوت ) تعداد نیروهای ایتالیایی از بریتانیایی ها بیشتر بود و برتری تسلیحاتی توپخانه نیز داشتند و توانستند تپه های دفاعی سومالی را متصرف شوند. پس از شکست ضدحملهٔ بریتانیایی ها در تنگهٔ میرگو، فرمانده نیروهای سومالی بریتانیا آلفرد رآد گودوین - آستن که نیروهای اندکی داشت اجازهٔ عقب نشینی به سوی بربره را یافت.
در ۱۷ اوت ایتالیایی ها به تعقیب نیروهای بریتانیایی پرداختند، ولی پیشروی ایشان به علت باتلاقی شدن جاده ها کند بود و بریتانیایی ها توانستند نیروهای خود را تا بربره تخلیه کنند. با این حال این شکست در بریتانیا جنجالی برانگیخت و باعث شد رابطهٔ بین فرماندهٔ جبههٔ خاورمیانه آرچیبالد ویول ( که مسئولیت نبردهای شرق آفریقا را نیز بر عهده داشت ) و نخست وزیر بریتانیا وینستون چرچیل رو به تیرگی نهد، چرا که چرچیل عقیده داشت ویول سومالی را بدون مقاومت به ایتالیا تسلیم کرده است.
اشغال سومالی بریتانیا تنها عملیات موفق ایتالیا در جنگ جهانی دوم بود که بدون کمک آلمان نازی صورت گرفت. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر ۱۷ اوت ایتالیایی ها به تعقیب نیروهای بریتانیایی پرداختند، ولی پیشروی ایشان به علت باتلاقی شدن جاده ها کند بود و بریتانیایی ها توانستند نیروهای خود را تا بربره تخلیه کنند. با این حال این شکست در بریتانیا جنجالی برانگیخت و باعث شد رابطهٔ بین فرماندهٔ جبههٔ خاورمیانه آرچیبالد ویول ( که مسئولیت نبردهای شرق آفریقا را نیز بر عهده داشت ) و نخست وزیر بریتانیا وینستون چرچیل رو به تیرگی نهد، چرا که چرچیل عقیده داشت ویول سومالی را بدون مقاومت به ایتالیا تسلیم کرده است.
اشغال سومالی بریتانیا تنها عملیات موفق ایتالیا در جنگ جهانی دوم بود که بدون کمک آلمان نازی صورت گرفت. [ ۵]
