اشرفی اصفهانی عطاءالله

دانشنامه آزاد فارسی

اشرفی اِصفهانی، عطاءالله (سِده ۱۲۸۱ـ کرمانشاه ۱۳۶۱ش)
اشرفی اِصفهانی، عطاءالله
از فقها و علمای مبارز ایران. در زادگاه خود سِده (خمینی شهر) تحصیلات مقدماتی را فراگرفت . در ۱۲سالگی به اصفهان آمد و از درس استادانی چون سیدمهدی دُرچه ای ، سیدمحمد نجف آبادی ، فشارکی ، و مدرّس بهره برد. در ۱۳۰۲ش به منظور تکمیل تحصیلات به قم مهاجرت کرد، و در محضر آیات عظام حائری یزدی ، آیات ثلاث (حجّت ، خوانساری ، صدر)، و بروجردی تلمّذ کرد . اولین اجازۀ اجتهاد را در ۴۰ سالگی (۱۳۶۲ق) از سیدمحمدتقی خوانساری گرفت و از سایر بزرگان نیز اجازه یافت . در ۱۳۳۵ به دستور آیت الله بروجردی برای تبلیغ و نشر معارف دینی به کرمانشاه عزیمت ، و در آن جا اقامت کرد. وی در حوادث و مبارزات سیاسی همراه و نمایندۀ تام الاختیار امام خمینی (ره) در استان کرمانشاه بود و در معرفی مرجعیت ایشان مؤثر بود. در حوادث مهر ۱۳۵۷ ساواک وی را دستگیر و به تهران منتقل و زندانی کرد ولی به دنبال اعتراضات مراجع و مردم آزاد گردید. پس از پیروزی انقلاب اسلامی با حکم امام خمینی (ره) در مهر ۱۳۵۸ش امام جمعۀ کرمانشاه شد. اشرفی با حضور در جبهه های جنگ و صدور اطلاعیه ها و ایراد سخنرانی در مقاطع مختلف پس از انقلاب ، تأثیر چشمگیری داشت . وی چند بار مورد سوءقصد قرار گرفت و سرانجام در مصلّای کرمانشاه به دست گروه منافقین به شهادت رسید و در گلستان شهدای اصفهان دفن شد. از آثار او مجمع الشّتات فی اصول الاعتقادات در ۷ جلد به زبان عربی ، شامل نوشته ها و درس های شهید اشرفی است .

پیشنهاد کاربران

بپرس