اشراز. [ اِ ] ( ع مص ) در سختی و ناپسندی انداختن کسی را. یقال : اشرزه اﷲ؛ ای القاه فی مکروه لایخرج منه. ( منتهی الارب ). اشرز اﷲ فلاناً؛ اوقعه فی شدة و مهلکة لایخرج منها. ( اقرب الموارد ).
