اشرئباب. [ اِ رِءْ ] ( ع مص ) گردن را استیخ کردن تا بسوی کسی درنگریستن ، یا بلند برآمدن برای نگریستن. ( منتهی الارب ). اِشرأَب َّ الشی و الیه ؛ مد عنقه لینظر او ارتفع. و اصله عند شرب الماء حتی یتهیاءله ثم کثر حتی استعمل فی رفعالرأس و مدّالعنق عند النظر و لهذا عُدّی َ مثله باًلی. ( اقرب الموارد ).
فرهنگ فارسی
استیخ کردن گردن را بسوی کسی تا بنگرد یا بلند بر آمدن کسی تا بنگرد . و اصل آن هنگام آشامیدن آب است آنگاه در بلند کردن سر و بر کشیدن گردن هنگام نگریستن استعمال شده است .
