اشته

لغت نامه دهخدا

( اشتة ) اشتة. [ اَ ت َ ] ( اِخ ) نام نیای گروهی از محدثان است و نسبت بدان اشتی است. رجوع به انساب سمعانی برگ 37 «ب » شود.

نام نیای گروهی از محدثان است و نسبت بدان اشتی است .

/eshte/ دو گاوی که برای شخم به هم بسته شوند - جفت

اشتهکلمه ای در زبان تاتی گویش تاکستان هست