اشتلابوس

لغت نامه دهخدا

اشتلابوس. [ اِ ت ِ ] ( معرب ، اِ ) دارشیشعان. بهندی کائیهل است. ( الفاظالادویه ) . بیونانی درختی است سطبر و خارناک ، پوست آن مانند قرفه سرخ و ضخیم می باشد،وسواس سودایی را نافع است و ضماد آن با سرکه درد دندان را تخفیف دهد و بعبارت دیگر آنرا دارشیشعان گویند و بجای بای ابجد یای حطی بنظر آمده است. ( برهان ). نام درختی است خاردار که پوست آن از دواهای نافع است و نام دیگر درخت مذکور دارشیشعان است. لفظ مذکور درترجمه طب یونانی به عربی معرب شد. ( فرهنگ نظام ).

پیشنهاد کاربران