اشتقاق صغیر. [ اِ ت ِ ق ِ ص َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) هرگاه دو کلمه مشتق ومشتق منه در اصول و ترتیب آنها متحد باشند، آنرا اشتقاق صغیر نامند، مانند «ضَرَب َ» از «ضَرْب ». ( از کشف الظنون ). و جرجانی آرد: اشتقاق صغیر آن است که میان دو حرف در حروف و ترتیب تناسب باشد، مانند «ضَرَب َ»از «ضَرْب ». ( از تعریفات ). و رجوع به اشتقاق شود.
