اَشتَرخانی، سُبْحانْ قُلی خان ( ـ۱۱۱۴ق)
امیر ازبک (حک: ۱۰۹۱ـ۱۱۱۴ق) از سلسلۀ اشترخانیان، فرزند ندرمحمد خان اشترخانی . در اوایل سلطنت برادرش عبدالعزیز اشترخانی (۱۰۵۵ـ۱۰۹۱ق)، به حکومت بلخ منصوب شد. بعدها به مخالفت با برادرش برخاست و سرانجام علی رغم مقاومت بزرگان بخارا، امیر عبدالعزیز از سلطنت استعفا کرد و آن را به سبحان قلی خان واگذاشت و خود به زیارت حج رفت. وی در حکومت بلخ مناسبات خوبی با دولت صفوی داشت و در سال های سلطنت خود، روابط نیکویی با دولت های هند و عثمانی برقرار کرد. او همچنین داماد ابوالغازی خان حاکم خیوه بود. دوران سلطنت او مشحون از جنگ و خون ریزی است و از این طریق آسیب های جدی به مردم و خانات بخارا وارد آمد. اقتدار خوانین منغیت که در آغاز قرن ۱۳ق، باقی مانده سلسله اشترخانی را برانداختند و خود بر امارت بخارا نشستند، در زمان او شکل گرفت. سبحان قلی خان، در شعر و طبابت دستی داشت و دارالشفایی در بخارا بنا کرد.
امیر ازبک (حک: ۱۰۹۱ـ۱۱۱۴ق) از سلسلۀ اشترخانیان، فرزند ندرمحمد خان اشترخانی . در اوایل سلطنت برادرش عبدالعزیز اشترخانی (۱۰۵۵ـ۱۰۹۱ق)، به حکومت بلخ منصوب شد. بعدها به مخالفت با برادرش برخاست و سرانجام علی رغم مقاومت بزرگان بخارا، امیر عبدالعزیز از سلطنت استعفا کرد و آن را به سبحان قلی خان واگذاشت و خود به زیارت حج رفت. وی در حکومت بلخ مناسبات خوبی با دولت صفوی داشت و در سال های سلطنت خود، روابط نیکویی با دولت های هند و عثمانی برقرار کرد. او همچنین داماد ابوالغازی خان حاکم خیوه بود. دوران سلطنت او مشحون از جنگ و خون ریزی است و از این طریق آسیب های جدی به مردم و خانات بخارا وارد آمد. اقتدار خوانین منغیت که در آغاز قرن ۱۳ق، باقی مانده سلسله اشترخانی را برانداختند و خود بر امارت بخارا نشستند، در زمان او شکل گرفت. سبحان قلی خان، در شعر و طبابت دستی داشت و دارالشفایی در بخارا بنا کرد.
wikijoo: اشترخانی،_سبحان_قلی_خان_(_ـ۱۱۱۴ق)