اشتبین

لغت نامه دهخدا

اشتبین. [ ] ( اِخ ) نام جایگاهی است در اندلس که عبدالرحمن بن محمد خلیفه اموی اندلس بسال 313 هَ. ق. آنرا فتح کرد. رجوع به عقدالفرید ج 5 ص 280 شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس