اِشتاوفِر ( به آلمانی :Stauffer ) نام یکی از خاندان های آلمانی بود.
در سدهٔ دوازدهم میلادی گروهی از نجیب زادگان آلمان به دنبال اسم خود، نام محل زاد و ولد خویش را نیز اضافه نموده و بدین ترتیب «اشتاوف» که بر روی ارتفاعات هوهنشتاوفن - در حوالی گوپینگن - قرار دارد منشأ ظهور این سلسله شد. هاینریش چهارم مجبور شد با این گروه متحد شود و بالاجبار دختر خود آگنس را به همسری فریدریش درآورد. این ازدواج به اهمیت و اعتبار «اشتاوفرها» افزود و چون پس از مرگ هاینریش پنجم - برادر آگنس - که هیچ جانشین بلاواسطه ای از خود به جای نگذاشته بود، اختلاف بر سر تصاحب تاج و تخت شدت یافت. پس از درگیری یک سلسله جنگ های داخلی سرانجام در سال ( ۱۱۲۵ میلادی ) کنراد اشتاوفر به سلطنت رسید. آخرین پادشاه این سلسله کنراد چهارم بود که در سال ( ۱۲۵۰ میلادی ) به تخت نشست و تا سال ( ۱۲۵۴ میلادی ) سلطنت کرد. اشتاوفرها بااستعدادترین و برجسته ترین سلاطین آلمان بودند و از تحولات فرهنگی زمان خود استقبال کردند. این دوران به عنوان دوره شکوفایی آلمان در تاریخ ضبط شده و نام آن ها همواره مایه امیدواری مردم بوده است.
پس از مرگ کنراد در سال ( ۱۱۵۲ میلادی ) ، فریدریش یکم، معروف به بارباروسا به پادشاهی انتخاب شد. وی که از طرف مادری به ولف ها نسبت می برد، در تحکیم روابط و اتحاد بین طوایف مدعی سلطنت در نقاط پراکنده آلمان، نقش عمده ای به عهده داشت. بارباروسا در سال ( ۱۱۵۶ میلادی ) نیز با هاینریش شیر که حاکم زاکسن و بایرن بود، متحد شد و به طایفه مادری خود - ولف ها - سرزمین و موینسن.
هاینریش ششم پسر فریدریش بارباروسا، پس از لشکرکشی پدرش به ایتالیا و تصرف بخشی از آن سرزمین، با دودمان پادشاهان نورمن متحد شد. در زمان قیصر هاینریش ششم دامنه امپراتوری او از دریای شمال و دریای غرب تا جزیره سیسیل وسعت داشت.
این پادشاه نابغه که از طرف مردم به لقب «اعجوبه زمان» ملقب شده بود، یکی از برگزیده ترین پادشاهان آلمانی - رومی قرون وسطا است. او تحصیلکرده ای بود دانشمند که به چندین زبان خارجی تسلط داشت. قیصر فریدریش دوم در تمام عمر علاقه و احترام خود را به دین اسلام آشکار می نمود در ضمن از تعقیب منافقان و مشرکان مسیحی نیز کوتاهی نمی کرد.
پس از مرگ فریدریش دوم، پایه های قدرت و شوکت سلطنت اشتاوفرها ابتدا در آلمان و سپس در ایتالیا درهم شکست. کنراد چهارم آخرین وارث بلاواسطه تاج و تخت این خاندان، در سال ( ۱۲۵۴ میلادی ) درگذشت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر سدهٔ دوازدهم میلادی گروهی از نجیب زادگان آلمان به دنبال اسم خود، نام محل زاد و ولد خویش را نیز اضافه نموده و بدین ترتیب «اشتاوف» که بر روی ارتفاعات هوهنشتاوفن - در حوالی گوپینگن - قرار دارد منشأ ظهور این سلسله شد. هاینریش چهارم مجبور شد با این گروه متحد شود و بالاجبار دختر خود آگنس را به همسری فریدریش درآورد. این ازدواج به اهمیت و اعتبار «اشتاوفرها» افزود و چون پس از مرگ هاینریش پنجم - برادر آگنس - که هیچ جانشین بلاواسطه ای از خود به جای نگذاشته بود، اختلاف بر سر تصاحب تاج و تخت شدت یافت. پس از درگیری یک سلسله جنگ های داخلی سرانجام در سال ( ۱۱۲۵ میلادی ) کنراد اشتاوفر به سلطنت رسید. آخرین پادشاه این سلسله کنراد چهارم بود که در سال ( ۱۲۵۰ میلادی ) به تخت نشست و تا سال ( ۱۲۵۴ میلادی ) سلطنت کرد. اشتاوفرها بااستعدادترین و برجسته ترین سلاطین آلمان بودند و از تحولات فرهنگی زمان خود استقبال کردند. این دوران به عنوان دوره شکوفایی آلمان در تاریخ ضبط شده و نام آن ها همواره مایه امیدواری مردم بوده است.
پس از مرگ کنراد در سال ( ۱۱۵۲ میلادی ) ، فریدریش یکم، معروف به بارباروسا به پادشاهی انتخاب شد. وی که از طرف مادری به ولف ها نسبت می برد، در تحکیم روابط و اتحاد بین طوایف مدعی سلطنت در نقاط پراکنده آلمان، نقش عمده ای به عهده داشت. بارباروسا در سال ( ۱۱۵۶ میلادی ) نیز با هاینریش شیر که حاکم زاکسن و بایرن بود، متحد شد و به طایفه مادری خود - ولف ها - سرزمین و موینسن.
هاینریش ششم پسر فریدریش بارباروسا، پس از لشکرکشی پدرش به ایتالیا و تصرف بخشی از آن سرزمین، با دودمان پادشاهان نورمن متحد شد. در زمان قیصر هاینریش ششم دامنه امپراتوری او از دریای شمال و دریای غرب تا جزیره سیسیل وسعت داشت.
این پادشاه نابغه که از طرف مردم به لقب «اعجوبه زمان» ملقب شده بود، یکی از برگزیده ترین پادشاهان آلمانی - رومی قرون وسطا است. او تحصیلکرده ای بود دانشمند که به چندین زبان خارجی تسلط داشت. قیصر فریدریش دوم در تمام عمر علاقه و احترام خود را به دین اسلام آشکار می نمود در ضمن از تعقیب منافقان و مشرکان مسیحی نیز کوتاهی نمی کرد.
پس از مرگ فریدریش دوم، پایه های قدرت و شوکت سلطنت اشتاوفرها ابتدا در آلمان و سپس در ایتالیا درهم شکست. کنراد چهارم آخرین وارث بلاواسطه تاج و تخت این خاندان، در سال ( ۱۲۵۴ میلادی ) درگذشت.
wiki: اشتاوفر